မန္မာ့ သယံဇာတလုပ္ငန္း ပြင့္လင္းလာဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္

အရင္က သဘာဝသယံဇာတ ထုတ္ယူသံုးစြဲမႈေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္သူမွ ဘာမွမသိရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အခုေတာ့ သယံဇာတထုတ္ယူတဲ့ေရးလုပ္ငန္းမွာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈေတြ ရွိလာရေတာ့မယ့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေရာက္ရွိလာေနၿပီလို႔ သတၱဳမိုင္း ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္က ေရးသားေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။
မကၠစီကိုႏိုင္ငံမွာ ဇူလိုင္လ ၁ ရက္ေန႔ကေန ၂ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပခဲ့တဲ့ "သဘာဝ သယံဇာတ တူးေဖာ္ ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ေဖာ္ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔" EITI အစည္းအေဝးကေန ျမန္မာႏိုင္ငံကို အဖြဲ႔ဝင္ ေလာင္းလ်ာႏိုင္ငံအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
EITI အဖဲြ႔ဝင္ ႏုိ္င္ငံ ျဖစ္ေရးအတြက္ အစုိးရက ျမန္မာႏုိင္ငံ သဘာဝသယံဇာတ တူးေဖာ္မႈ ပြင့္လင္းေရးအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားေၾကာင္း၊ အဲဒီအဖြဲ႕မွာ သမၼတရုံး ဝန္ႀကီးဦးစိုးသိန္းက ဥကၠ႒၊ စက္မႈ ဝန္ႀကီးဌာန၊ ဘ႑ာေရး ဝန္ႀကီးဌာန၊ သဘာပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး နဲ႔ သစ္ေတာ ဝန္ႀကီးဌာန၊ လွ်ပ္စစ္ဝန္ႀကီးဌာန၊ စြမ္းအင္ ဝန္ႀကီးဌာန၊ သတၱဳတြင္းဝန္ႀကီးဌာန အပါအဝင္ ဝန္ႀကီးဌာန အမ်ားစု အဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္ ပါဝင္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။
EITI အဖြဲ႕ရဲ႕ စည္းကမ္းခ်က္ေတြအရ သဘာဝတြင္းထြက္သယံဇာတဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းေတြ ေဆာင္ရြက္ရာမွာ အစုိးရႏွင့္ ကုမၸဏီေတြ သေဘာတူခ်က္ ရရွိရံုမွ် နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခြင့္မရွိဘဲ အရပ္ဘက္ လူမႈအဖဲြ႔အစည္းေတြနဲ႔  ျပည္သူလူထုက သေဘာတူမွသာ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ခြင့္ရွိေၾကာင္း ဂ်ာနယ္က ေဖၚျပပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ EITI အဖဲြ႔ဝင္ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာရင္ သဘာဝတြင္းထြက္ သယံဇာတတူးေဖာ္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြ  ပုိမုိဝင္ေရာက္လာမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

Read more »

မြန္ေထရ္ရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာတကၠသုိလ္

မြန္ေထရ္ရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာတကၠသုိလ္ မြန္လူမ်ဳိးတုိ့၏ေရွးပေဝဏီအစဥ္အဆက္ကုိးကြယ္ခဲ့ႀကေသာ ဘာသာမွာ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေပသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ BC (2000) ကတဲ့ကျမန္မာနိင္ငံတြင္ ေရွးအက်ဆုံးလူမ်ဳိးျဖစ္သည္သာမက အိႏိၵယျပည္မွဗုဒၶသာသနာေတာ္ႏွင့္ စာေပယဥ္ေက်းမႈ ့အႏုပညာမ်ားကုိ ေရွးဦးစြာ ရရွိခဲ့သည့္လူမ်ဳိးျဖစ္ေပသည္။ ယေန့ျမန္မာနိင္ငံတြင္ ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာ အရွိန္အဝါေႀကာင့္ ကမာၻ ့အလယ္တြင္ ဝင့္ထယ္လ်က္ရွိေနရပါသည္။ ၿမန္မာနိင္ငံနိင္ငံသုိ ့ ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာအစ သုဝဏၰဘူမိက ျဖစ္သည္ကုိ သာသနာ့သမုိင္း ျမန္မာ့သမုိင္း နိင္ငံတကာသမုိင္းမ်ားအရ ထင္ရွားခုိင္လုံးေနျပီးျဖစ္သည္ ။ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္ ဗုဒၶဘာသာကုိရရွိသည္အခါ ယခင္က ႐ွိထားေသာျဗဟၼဏအယူႏွင့္ အက်င့္မ်ားကုိယ္ တျဖည္းျဖည္း စြန္ ့ပယ္ခဲ့သည္ ။ သာသနာ သကၠရာဇ္ ၂၃၅ BC (309) ၌ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္ ေသာဏေထရ္ ဥတၱရေထရ္ ႏွစ္ပါးသည္ ေနာက္လုိက္ ကိသဂုတၱ ေသာမာယ ႏွင့္ အႏုရုဒၶေထရ္ ငယ္သုံးပါးႏွင့္အတူ သုဝဏၰဘူမိ သထုံေဒသသုိ့ေရာက္ရွိသာသနာျပဳခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္ သထုံ သုဝဏၰဘူမိ ဆုိးသြမ္း ဒုကၡေပးေနသည့္ ေရသရဲဘီးလူးႀကီးမ်ားကုိ မႏုႆ ီဟရုပ္ အသြင္ ဖန္ဆင္းေျခာက္လွန္ ့ေမာင္ထုတ္ခဲ့သည္။ မဟာေထရ္ျမတ္တုိ့လည္း ပရိသတ္တုိ့အား ျဗဟၼဇာလသုတ္ကုိ ေဟာ၍ သရဏဂုံသီလ၌ တည္ေစကုန္၏ ။ ( ၆၀၀၀၀) ေသာသထုံျပည္သူျပည္သားမ်ား သည္ ေသာတာပတိၱဖုိလ္၌ တည္၍မ်ားစြာေသာ ေယာက်ာ္ မိန္းမတုိ့တည္ ရဟန္းျပဳႀကကုန္သည္ ။ ေထရဝါဒ ပရိယတိၱသာသနာေတာ္ကုိ ႏွုတ္တုိက္အသြင္ျဖင့္ မြန္လူမ်ဳိးမ်ား စတင္လက္ခံ႐ရွိခဲ့ႀကသည္။ သာသနာသကၠရာဇ္ ( ၉၅၄ )ခုႏွစ္ AD ( 500) ခုႏွစ္ သထုံေဂါ့ရြာသား ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသမေထရ္ျမတ္သည္ သီဟုိးက်ြန္းသုိ့ ကူးကာ ဘုရားေဟာ ပိဋကတ္သုံးပုံတြင္ ေရာေႏွာေနေသာ သီဟုိးဘာသာမ်ားကုိ သန္ ့စင္ဖယ္ရွားျပီး မြန္အကၡရာတုိ့ကုိအသုံးျပုကာ မာဂဓဘာသာျဖင့္ ေပရြက္ေပၚတြင္ ကူးယူးျပီး သုဝဏၰဘုမိ သထုံသုိ ့ပင့္ေဆာင္လာခဲ့သည္။ မြန္တုိ ့ဌာေနရာမည တြင္ ေထရဝါဒ ပရိယတၱိဗုဒၶသာသနာ ထြန္းေျပာင္ခဲ့သည္ ။ တစ္ဖန္ AD ( 7) ရာစု ခန္ ့တြင္ ေစာဠတုိင္းရင္သား ဒမိဠလူမ်ဳိး မ်ားကသီဟုိးသုိ့ ခ်င္နင္ဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္ခဲ့သျဖင့္ သီဟုိးရဟန္းေတာ္မ်ားမွာရရွိသမွ်သာသနိကစာေပမ်ားကုိ သယ္ေဆာင္၍ သုဝဏၰဘုမိ သထုံ သုိ့ ႀက ြေရာက္ ခုိလႈံလာခဲ့ႀကျပန္သျဖင့္ မြန္တုိ့ဌာေနရာမညတြင္ အဖုိးတန္ ပရိယတိၱဓမၼရတနာမ်ား တုိးပြာ ျပန္လာခဲ့ျပန္သည္။ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဘုရားေဟာ ပိဋကတ္သုံးပုံ အကၡရာႏွင့္စာေပအေရးအသားမ်ားကုိ ႐ွိခဲ့ျပီေနာက္ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္မ်ားႏွင့္ ဧကရာဇ္မင္မ်ားအဆက္ဆက္တုိ ့သည္ တုိင္းနိင္ငံအတြင္း၌၎ ကမာၻ ့ေဒသအသီးသီးတုိ ့၌၎ ပရိယတိၱ သာသနာေတာ္ တုိးတက္ျပန္ ့ပြားေအာင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ႀကသည္ ။ ဘီစီသကၠရာဇ္ ကုန္ဆုံးခါနီး တိဘက္နိင္ငံေတာင္ပုိင္းတြင္ သီတင္းသုံးေနမူေသာ ( အရိယပုတၱ ) ဘဲြ ့အမည္ရ မြန္မဟာေထရ္ သည္ ေယရွူ ့ခရစ္၏ အေလာင္းအလ်ာ ဇီဝဟိရိတ ကုိ ေလ့က်င့္သင္ႀကားေပးခဲ့သည္။ သာသနာသကၠရာဇ္ ၁၆၀၁ ခုႏွစ္တြင္ မြန္မဟာေထရ္ ရွင္အရဟံ သည္ပုဂံသုိ ့ႀက ြျပီး ဗုဒၶဘာသာျပန္ ့ပြားေအာင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ ။ အေနာ္ရထာမင္း ေအဒီ ( ၁၀၄၄-၁၀၇၇ ) ျမန္မာတုိ့၏ ကုိးကြယ္ေနသည့္ အရည္းႀကီးမ်ားကုိ စြန့္ျပစ္၍ သထုံမွလာေသာ မြန္အရွင္အရဟံရဲ့ေက်းဇူေႀကာင့္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိစတင္လက္ခံခဲ့သည္။ ခရစ္ေတာ္ႏွစ္ ( ၁၀၅၇ ) တြင္သထုံမွ ပိဋကတ္သုံးပုံမ်ား ဓာတ္ေတာ္မ်ား ရဟန္းပညာရွိမ်ား လူပညာရွိမ်ား ပုဂံသုိ ့ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။ သထုံျပည္မွလာေသာ စာေပယဥ္ေက်းမႈ ့အႏုပညာလက္ရာမ်ား မြန္အကၡရာမ်ား ျမန္မာတုိ့ကစတင္လက္ခံသုံးစဲြခဲ့သည္။ ဓမၼရာဇာဘဲြ ့ခံ ဓမၼေစတီမင္းသည္ သာသနာေတာ္ကုိ သန္ ့ရွင္ းစင္ႀကယ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္။ကလ်ာဏီသိမ္ေတာ္ကုိလည္းေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္ခဲ့သည္။ ရာမညတုိင္းလုံးဆုိင္ရာ မြန္ရဟန္း ျမန္မာရဟန္း ထုိင္းရဟန္း စေသာလူမ်ဳိးမေရြး ရဟန္းေပါင္း ( ၁၅၆၀၀) ေက်ာ္ယင္းကလ်ာဏီသိမ္ေတာ္တြင္ ရဟန္းအသစ္ ခံယူႀကကုန္၏။ ကဲြေနခဲ့ေသာ ရဟန္းဂုိဏ္အသီးသီး ညီညြတ္စည္းလုံး၍ ရာမညနိကာယဂုိဏ္ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္။ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၇၅၇ ခုႏွစ္ ဟံသာဝတီတြင္ျပင္းထန္ေသာ စစ္ေဘးဒဏ္ႏွင့္ႀကဳံေတြ ့ရသည္ ့အခါအသက္ေဘးမွလြတ္ေျမာက္ေစရန္မြန္လူမ်ဳိး ရဟန္းပညာရွိ လူပညာရွိတုိ ့သည္ ထုိင္းနိင္ငံသုိ ့ေျပးဝင္ခုိလွုံႀကသည္။ သယ္နိင္သမွ် မြန္စာေပပုရပုိက္စာမ်ားကုိထမ္းပုိးသယ္ေဆာင္သြားခဲ့သည္ ။ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၂၁၄ ခုႏွစ္ ေဒသတည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းလာျပီး အသက္ေဘးရန္ကင္းေဝးသြားသည္ ့ အခါသယ္ေဆာင္သြားခဲ့ေသာ ေပစာပုရပုိက္စာအသစ္ေရးသားျပဳစုခဲ့ႀကေသာပုရပုိက္စာမ်ားကုိျပန္သယ္ေဆာင္လာျပီးမိမိတုိ ့ေဒသမ်ားသုိ့ျပန္လာခဲ့ႀကသည္။ ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္ရဟန္းေတာ္မ်ားတြင္မိမိသင့္ရာေက်ာင္းမ်ားတြင္ သီတင္းသုံးႀကသည္။ ရွမ္းေက်ာင္ဟုေခၚေသာ ဇာသျပင္ရြာ ရွမ္းေက်ာင္းသည္ အရင္ဆုံးစာသင္တုိက္ဖြင့္ျပီး စာေပပရိယတၱိမ်ားသင္ႀကာပုိ ့ခ်ေပးသည္။ သင္ခပုိင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္၏တပည္ ့ဦးဇင္း မုိး ႏွင့္ ဇာသျပင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္၏တပည့္ ဦးဇင္း ေရြငုိ သီလဝႏၲ ႏွစ္ပါးတုိ့သည္ အင္းဝသုိ့သက္ျပီး စာပုိ ့ခ် နည္းကုိ ၅ ႏွစ္ျဖစ္သင္ယူခဲ့ျပီ း မြန္ေဒသသုိ ့ျပန္ႀကြလာခဲ့သည္။ သူေဌးႀကီး ဦးနာေအာက္သည္ ထုိအရွင္ႏွစ္ပါးကုိပင့္ေလ်ာက္သီတင္းသုံးေစျပီ ေကာ့ႏွတ္ရြာ၌ စာသင္တုိက္ဖြင့္လွစ္ကာ ပရိယတိၱစာေပမ်ားသင္ႀကားပုိ့ခ်ခဲ့သည္။ ေသာင္ျပင္ဆရာေတာ္အရွင္ပုပၹ ေကာ့ဘိန္းဆရာေတာ္ မုဒြန္းဆရာေတာ္ က်ဳိက္ပရံဆရာေတာ္ ေကာ့ပလုိင္ဆရာေတာ္ ခရြန္းဆရာေတာ္ ဖားေအာက္ဆရာေတာ္ ပငဆရာေတာ္ ခတြန္ဆရာေတာ္ က်ြဲၿခံဆရာေတာ္ အခြန္းဆရာေတာ္ က်ဳိက္ပရံ ဆရာေတာ္ တုိ့သည္ေကာ့ႏွတ္စာသင္တုိက္ထြက္ဆရာေတာ္မ်ား ျဖစ္ႀကသည္။ ဆရာေတာ္မ်ား သင့္ရာေက်ာင္းတုိက္မ်ား သီတင္းသုံးျပီ စာသင္တုိက္ဖြင့္လွစ္ကာ ပရိယတၱိစာေပမ်ားသင္ႀကားပုိ့ခ်ခဲ့သည္။ေနာက္ပုိင္းတြင္မြန္ရဟန္းေတာ္ မ်ားတုိ့သည္ ကမာၻ ့နိင္ငံအမ်ားျပားသုိ ့လည္းႀက ြျပီး သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ႀကသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဓမၼစရိယ ေအာင္ျမင္ျပီး ပါဠိပါရဂူေအာင္ျမင္ျပီး B.A.M.A ေအာင္ျမင္ျပီး Ph.D ေအာင္ျမင္ျပီးရဟန္းေတာ္မ်ားအမ်ားအျပားရွိေနျပီၿဖစ္သည္။ သုိ့ရာတြင္ မြန္ေဒသ မြန္ေထရဝါဒ ပရိယတိၱသာသနာတကၠသုိလ္ ခုိင္ခုိင္မာမာ တည္ေဆာက္ေနဆဲအခ်ိန္တြင္ မြန္လူမ်ဳိးမ်ား လူအင္အား ေငြေႀကး ပစၥည္း မ်ား ပစၥယ အခ်ိန္ နည္းပညာ မ်ားတုိ့ကုိ ပါဝင္ လွဳဒါန္းခဲ့ပါေႀကာင္းတုိက္သြင္ႏွုိးေဆာ္ခဲ့ပါသည္။ မြန္ေထရဝါဒ ပရိယတိၱိသာသနာ့တကၠသုိလ္ျပီစီပါက ျမတ္စြာဘုရားေဟာႀကားေတာ္မႈသည့္ႏွုတ္ကပတ္ေတာ္ ပရိယတိၱ စာေပးမ်ားကုိမြန္ဘာသာျဖင့္လြယ္လင့္တကူ သင္ယူနိင္မည္ျဖစ္ပါတသည္။ ( ကုိးကား လြီဟံသာမဂၢဇင္း အမွတ္ ၉ )

Read more »

มอญ เป็นชาติโบราณที่สุดในแหลมทองนี้ หนังสือประวัติศาสตร์ภาษาไทยที่ได้อ่านพบ

มนุษยชาติ ในแหลมสุวรรณภูมินั้น มอญ เป็นชาติโบราณที่สุดในแหลมทองนี้ หนังสือประวัติศาสตร์ภาษาไทยที่ได้อ่านพบ มักจะมีชื่อเรียกว่า ชาติ"มอญ-เขมร" คงเป็นเพราะ"ชาติมอญ" เป็นต้นกำเนิดของเขมร ก็อาจเป็นได้ นี่ก็เป็นการเดาอย่างหนึ่ง เดาตามที่ได้พบเห็น อาจผิดก็ได้
ในแหลมทองจะพบว่า มอญ และละว้า เป็นชาติที่เก่าแก่ที่สุด ที่อาศัยอยู่ในแหลมทอง หรือสุวรรณภูมิ "มอญ"อยู่ทางทิศตะวันตก คือชนที่อยู่ปัจจุบัน "ละว้า"อยู่ภาคกลางประมาณลพบุรี ในปัจจุบัน ปลายแหลมมลายู อาจจะมีชนชาติคะนัง หรือเงาะซาไก เป็นชนชาติเล็ก ๆ เจ้าของถิ่นเดิมอยู่บ้าง ส่วน"ชาวมลายู"นั้น เดาว่าเป็นชนชาติที่อพยพมาจากเกาะชวา เกาะสุมาตรา ต้นกำเนิดของ"ชาวมลายู" คงจะสืบเชื้อชาติมาจากอินโดเซีย แต่ปัจจุบัน เป็นชาวมาเลย์หรือมาเลเซีย ส่วนพม่านั้น เป็นชาติใหม่ที่อพยพมาจากธิเบต มีเชื้อสายธิเบต และธิเบตมาจากไหน ของดที่จะไม่เดาต่อไป เพราะจนปัญญา ส่วน"ญวน"ไม่ทราบมาจากไหน ยังค้นไม่พบ จึงของดที่จะเดา ถ้าจะเดาก็ว่ามาจากจีน แต่ไฉนจึงเป็นขมิ้นกับปูนตั้งแต่โบราณจนปัจจุบัน และที่น่าสังสัยคือ "ชาวจาม"หรือ"จำปา" และเจนละ ทั้งสองชาตินี้หายไปไหน ฉะนั้น ละว้า จามปา และเจนละ คงสูญชาติ สิ้นชาติ เช่นเดียวกับชาวคาเธจ(Carthage) ในทวีปอาฟริกากระนั้นหรือ
ไท (หรือไทยในปัจจุบัน) ท่านได้กล่าวมามากว่า อพยพเป็นระยะ ๆ มาจากแถบภูเขาอัลไต ไม่ทราบว่ามีหลักฐานอะไร อ่านหนังสือเล่มไหนก็แจ้งว่า ไท มาจากภูเขาอัลไต แล้วถูกจีนรุกไล่ลงมาทางใต้สิ้นชาติ ไทยอยู่ในปกครองของขอมและกู้ชาติเป็นอิสระจากขอม เมื่อเกือบ 800 ปีมานี้เอง ไท หรือ ไทย แหลมทอง เป็นชาติใหม่ชาติหนึ่งในแหลมทอง แต่เป็นชาติที่เก่ามาจากทื่อื่น และไทก็แพร่เชื้อชาติไปตะวันตกที่อัสสัม ใกล้เข้ามาเป็นไทยใหญ่ แต่ทำไมจึงไปเรียกว่า เงี้ยว ก็ไม่ทราบ และก็มีอาหารแซบว่า “ขนมจีนน้ำเงื้ยว” ใกล้เข้ามาทางเหนือเป็นลาว (ประเทศลาว) ไกลออกไปทางตะวันออก เป็นไทยดำแห่งเดียนเบียนฟู หรือเมืองแถง (จนเกิดเพลงไทยดำรำพันอันไพเราะยิ่ง) และยังมีไทยในไหหลำบ้าง ในกวางตุ้งบ้าง เชื้อชาติไทยกว้างขวางพอใช้ แล้วทำไมคำว่า ไท กลายเป็นไทย เพราะอะไรไม่ปรากฏ ถามมาหลายท่านแล้วยังไม่ยุติ
ใคร่จะเขียนเรื่อง มอญ แต่ชักแม่น้ำทั้ง 5 เสียจนน้ำท่วงทุ่ง ขอกลับมาเรื่องมอญดังได้ตั้งปณิธานไว้
มอญ เป็นชาติโบราณที่สุดในคาบสมุทรสุวรรณภูมิ และเข้าใจว่า "มอญ"ส่วนหนึ่ง ได้อพยพมุ่งไปทางตะวันตก ไปรับวัฒนธรรมอันแข็งกล้า จากอินเดียฝ่ายใต้ จึงกลายเป็นชาติขอม ซึ่งเจริญรุ่งโรจน์ถึงขนาดสร้างสิ่งมหัศจรรย์ของโลก คือ นครวัต และได้แผ่อิทธิพล จากตะวันออกย้อนกลับมาตะวันตก ปราบละว้าหรือลั๊วและปราบไทยไทยให้อยู่ในอำนาจ ในระยะหนึ่ง แต่ไม่ปรากฏ ว่าปะทะกับ "มอญ"-บรรพบุรุษของขอม (ตอนนี้ขอเดาไว้ก่อน) และขอมนี้เข้าใจว่า คงจะปราบ"จาม"หรือจามปา และเจนละ จนสิ้นชาติ และ"ญวน"เข้ามาเมื่อใด จึงมาตั้งมั่นอยู่เหนือขอมได้ ไม่ทราบและไม่เดา และทำไม"ขอม"จึงกลายเป็น"เขมร" ไม่ขอเดาอีก แต่เพียงคิดว่า คงเป็นเช่นโรมัน กลายเป็นอิตาเลียน กระมัง
ขอย้อนกลับมายัง มอญ กับพม่า อีกครั้ง
เมื่อเรียนหนังสือชั้นประถม โรงเรียนสตรีวัดระฆัง รู้สึกสนใจในหนังสือเรื่องราชาธิราช ตอนศึกพระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง ตอนอื่นจำไม่ได้ จำได้แต่ตอนที่กล่าวว่า เมื่อตะละแม่ร้องว่า “ฉางกายเอ๋ย ช่วยด้วย” จำได้แม่นมาจนบัดนี้ และทำไมจึงจำได้เฉพาะประโยคนี้ก็ไม่ทราบ หรือว่าสันดานหรือชาติญาณของผู้ชาย และสงสัยว่าเรื่อง มอญพม่า ทำไมชื่อว่า ฝรั่ง สงสัยมาจนทุกวันนี้ คำว่า มังฆ้อง อาจจะเป็นคำพม่ามอญก็ได้ ไม่ขอเดา ต่อไปจะพูดถึงศิลปวัฒนธรรม โดยเฉพาะ"ศิลปวัฒนธรรมมอญ"นั้น ข้าพเจ้ามีอคติติดอยู่เสมอว่า
ศิลปะมอญ-วัฒนธรรมมอญ นั้น ถูกพม่าแย่งไป ถูกพม่าบดบังปัญญาบารมี จนสิ่งที่เป็น"ศิลปวัฒนธรรมมอญ"นั้น กลายเป็นศิลปวัฒนธรรมของพม่าไปหมด ข้าพเจ้ายังมั่นใจว่า ศิลปวัฒนธรรมส่วนใหญ่นั้น พม่าได้รับไปจาก"มอญ" คือ "ศิลปวัฒนธรรมมอญ"มีเหนือพม่า เช่น สถาปัตยกรรมแบบปรางค์ ขอม-เขมร มีต่อสถาปัตยกรรมไทย ศิลปสถาปัตยกรรมประเภทเรือนยอด (กุฏาคาร) คือหลังคาที่มียอดแหลมต่อขึ้นไป โดยเฉพาะเรือนยอดทรงมณฑปนี้ ข้าพเจ้าเชื่อร้อยเปอร์เซนต์ว่า เป็นของมอญแท้ ขนานดั้งเดิม แต่พม่าผู้เป็นนักรบผู้พิชิตนำไปใช้ เลยกลายเป็นสถาปัตยกรรมพม่าไป เพราะอำนาจของผู้ชนะโดยแท้ (แม้แต่ชื่อประเทศก็เรียกว่าประเทศพม่า ความจริงแล้วหาใช่พม่าชาติเดียวไม่ ควรจะเรียกว่า ประเทศสหพันธรัฐมอญ พม่า ฉาน มากกว่า หรืออาจจะหาชื่อที่ดีกว่านี้ก็ได้) ด้วยใจจริงแล้วข้าพเจ้ามั่นใจว่า เรือนยอด (Spire) ทรงมณฑปนี้ เป็น"สถาปัตยกรรมมอญ" และไทยนำมาดัดแปลง (ตามเคย) เพราะไทยเรานี้เป็นนักดัดแปลงแฝงไปด้วยจินตนาการอันสูงส่ง ผสมผสานประโยชน์ (Assimilation) เป็นยอด สามารถดัดแปลงเรือนยอดแหลมทรงพิรามิดแข็งทื่อ ให้เป็นมณฑปทรงจอมแหอันอ่อนช้อยได้งดงาม
ข้าพเจ้ามั่นใจอีกครั้งว่า เรือนยอดมณฑปเป็น"สถาปัตยกรรมมอญ" (ไม่ใช่พม่า) แล้วไทยดัดแปลงมาเป็นมณฑปจอมแห แน่ละ..ของแต่ละชาติก็มีลีลาลีลาศวาดวงต่าง ๆ งามกันไปคนละแบบ อย่างไรก็ดีสถาปัตยกรรมเรือนยอดนี้ เป็นของมอญแน่นอน
ศิลปดนตรี นั้น ไทยได้รับอิทธิพลจาก"มอญ"มามาก เช่น ไทยเรารับ"ปี่พาทย์มอญ" และรับได้ดีทั้งรักษาไว้จนปัจจุบัน และให้เกียรติ์เรียกว่า ปี่พาทย์มอญ นิยมบรรเลงในงานศพ จนกระทั่งมีคำพูดว่า “เท่งทึง” คือ หมายถึงตาย เพราะเวลาตีตะโพนกลอง มีเสียงฟังออกมาได้ว่า “เท่งทึง เท่งทึง” และเพราะได้ยินเช่นนี้ในงานศพ เลยคำนี้พลอยมีความหมายดังกล่าว
ดนตรีที่มีชื่อเพลงว่า มอญ นั้น นับได้ 17 เพลง เช่น มอญดูดาว มอญชมจันทร์ (เป็นเพลงที่แสดงความไพเราะ แสดงความสดชื่นรื่นรมย์ ในขณะที่มีทั้งความรัก ท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงาม และเสียงดนตรีผสมผสานกัน) มอญรำดาบ (โบราณ เป็นเพลงที่ใช้ร้องประกอบการแสดงละครบ้าง ในการเล่นมโหรี บรรเลงเป็นเพลงตับบ้าง และเป็นเถาบ้าง เพลงนี้มีความหมายถึงการซ่อนคมไว้ในฝัก และชักออกมาด้วยความมีชัย) มอญอ้อยอิ่ง (ก็เป็นอีกเพลงที่ทั้งทำนองร้องและดนตรี ใช้ลีลาสำเนียงมอญเป็นหลัก) นอกจากนี้ก็ยังมี มอญร้องไห้ มอญนกขมิ้น ฯลฯ และยังมี"แขกมอญ" คือ ทำนองทั้งแขกทั้งมอญ เช่น แขกมอญบางขุนพรหม แขกมอญบางช้าง เป็นต้น เพลงทำนองของมอญ มีความสง่าภาคภูมิ เป็นผู้ดีมีวัฒนธรรม และค่อนข้างจะเย็นเศร้า ซึ่งเป็นลักษณะของผู้มีวัฒนธรรมสูง ย่อมสงวนทีท่าบ้างเป็นธรรมดา แต่ที่สนุกสนานก็มีบ้าง เช่น กราวรำมอญ มอญแปลง ฯ
เครื่องดนตรีประเภทให้จังหวะ คือ กลอง ที่เรียกว่าเปิงมาง นั้น ขอเดาว่าเป็น"มอญ" ไทยเรานำมาผสมวง ทำคอกล้อม เป็นวงกลมหลายวง เรียกว่า เปิงมางคอก ตีแล้วฟังสนุกสนาน ถ้าเพลงดีและตีดี ฟังแล้วสนุกเป็นอย่างยิ่งมันส์เหลือหลาย แต่กลองยาวและเทิดเทิงนั้น ขอเดาว่าเป็นของพม่า เพราะมีลักษณะและวิธีแสดง ดุดัน รุกราน เยาะเย้ย ท้าทาย
การแต่งกาย ที่หญิงนุ่งซิ่นนี้ ข้าพเจ้าเข้าใจว่าเป็นการแต่งกายแบบ"มอญ" และชาติอื่น ๆ อาจจะคิดเรื่องเครื่องแต่งกายคล้ายกันซ้ำกันก็ได้ แต่ในแหลมทองนี้ คงมีอิทธิพล"มอญ" ในเรื่องเครื่องแต่งกายสตรีรมากกว่าชาติใด
วัฒนธรรมมอญ-ประเพณีมอญ ที่ไทยยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบาน เต็มใจจัดทำทุกปีมิได้ขาดก็คือ ประเพณีสงกรานต์ ไทยรับ"มอญ"ไว้มาก ไม่ทราบว่าชาว"มอญ"ที่อยู่ในประเทศพม่า จะมีประเพณีเช่นคนไทยรับไว้หรือไม่ ไม่อาจพบได้ ประเพณีรดน้ำสงกรานต์ แห่ปลา ปล่อยปลา เล่นสะบ้า เหล่านี้ เป็นชีวิตจิตใจของคนไทยรับจาก"มอญ"อย่างดียิ่ง "มอญจริง"อาจจะลืมไปแล้วก็ได้ (เช่นเดียวกัน พุทธศาสนาไทยรับจากอินเดีย ในสมัยสุโขทัยมีการรับพุทธศาสนาลัทธิลังกาวงศ์ และต่อมา ทางลังการพุทธศาสนาเสื่อมลง กลับขอให้ไทยส่งมหาเถระไปเผยแพร่ จนเกิดพุทธศาสนาลัทธิสยามวงศ์ในลังกา) ประเพณีสงกรานต์ มอญ อาจจะขอให้ไทยไปช่วยอับรมสัมมนาให้อีกก็ได้
ในทางพุทธศาสนา พระสงฆ์มอญ ก่อให้เกิดธรรมยุติกนิกาย เพราะได้รับอิทธิพลทางพระวินัยและการครองจีวรจาก"พระสงฆ์มอญ"
วัฒนธรรมมอญ หลายอย่าง ไม่อาจเข้าใจ เพราะยังไม่ได้สอบถาม เช่น แย่งกันยัง"ศพมอญ" ศพมอญ นั้น มีพิธี มีขนมธรรมเนียมแย่งกันหรือ กับอีกประการหนึ่งที่สงสัย ทำไมเวลาด่ากันว่า “มึงมันมีเคียวเจ็ดเล่ม เข็มเจ็ดอันอยู่ในท้อง” พวกมอญจึงโกรธนัก เป็นทำนองว่ามอญนั้นคดในข้องอในกระดูก หรือถ้าจะคดจะโกงกันมันก็มีทุกชาติ ชาติไทยเราก็ไม่ใช่เล่นเหมือนกัน ของไทยเรามีคำว่า “คดในข้องอในกระดูก” ก็คงทำนองเดียวกัน
สุดท้ายข้าพเจ้าเป็นคนรักเชื้อชาติ ใคร่จะเห็นว่า เมื่อใดหนอ มอญ จะเป็นรัฐอิสระ มีรัฐบาลท้องถิ่นของตนเอง แสดงออก ให้เห็นความเจริญก้าวหน้า ของชาติโบราณเก่าแก่ที่สุดในแหลมทอง มีอิสระในความคิด มีอิสระในการปกครอง อิสระในการศึกษา แต่ควรเป็นสหพันธรัฐ (Federation state) ร่วมกับพม่า ตามที่อังกฤษเคยให้สัญญาไว้ เมื่อจบสงครามโลกครั่งที่สองใหม่ ๆ คือ มีรัฐพม่า รัฐมอญ รัฐกะเหรี่ยง รัฐฉาน ฯลฯ โดยมีรัฐธรรมนูญการปกครอง ผลัดเปลี่ยนกันเป็นประธานาธิบดี ชาติละ 4 ปี หมุนเวียนกันไป เช่น กษัตริย์มลายู ทั้งนี้เพื่อความสามัคคีธรรมของชนชาติที่อยู่ร่วมกัน มีโอกาสที่จะแสดงความสามารถทัดเทียมกัน อย่างจริงใจ และคำนึงถึงศีลธรรมของมนุษยชาติ ปัจจุบันชาติมอญมีจำนวน 30 เปอร์เซ็นต์ ของประชากรประเทศพม่า เป็นจำนวนมากกว่าชาติหรือเผ่าใดในประเทศ หากเป็นเช่นนี้ได้ ก็จะเป็นการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม ของเชื้อชาติแต่ละชาติมิให้สูญหายไปอย่างสูญสิ้น เช่น คาเรจ เจนละ และจามปา
ในประเทศไทยเรา มีบ้าน"มอญโพธาราม" โดยเฉพาะสถาปัตยกรรมเรือนไทยที่วัดคงคารามงดงามมาก ข้าพเจ้ายินดีพาไปชม และเมื่อข้าพเจ้าเขียนเรื่องบ้านไทยภาคกลาง ต้องไปดูเรือนไทยที่หมู่บ้านทรงคะนอง ที่พระประแดงเสมอ บ้านมอญเมืองบทุม บ้านมอญบางตะนาวศรี บ้านมอญปากเกร็ด บ้านมอญคลองบางกอกใหญ่ และยังมีคลองมอญเป็นที่ระลึกอีกด้วย
จากพงศาวดาร การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งสุดท้าย เหตุเพราะไทยหลงคำสรรเสริญเยินยอ ของพม่าศัตรู ยอมให้พม่ารังแก"มอญ" เมื่อพม่าชนะแล้ว จึงหักหลังหวนกลับมาตีกรุงศรีอยุธยา เพราะพม่าไม่ต้องห่วง"มอญ"จะโจมตีเป็นศึกสองด้าน ฉะนั้น กรุงศรีอยุธยาก็แตกด้วยประการฉะนี้ เพราะไทยไม่ถนอมน้ำใจ"มอญ" ให้เป็นศึกสามเส้า เพื่อเป็นการถ่วงดุลย์อำนาจเป็นบทเรียนที่สำคัญที่สุด
และประการสำคัญสุดท้าย เมื่อสมเด็จพระนเรศวรทรงกู้ชาติได้ ก็เพราะพระมหาเถระคันฉ่อง พระยาเกียรติ พระยาราม มอญทั้งสาม ได้มีน้ำใจช่วยเป็นกำลังให้สมเด็จพระนเรศวรทรงปลอดภัย จากการลอบทำร้ายหักหลังจากกษัตริย์พม่า จนทรงกู้เอกราชกู้บ้านกู้เมืองเป็นเอกราชสมบูรณ์ มาจนตราบเท่าทุกวันนี้ ก็เพราะ มอญ ผู้มีพระคุณ

อักษรมอญ



อักษรมอญ ที่เก่าแก่ที่สุดนั้น ค้นพบในประเทศไทย หลักฐานที่พบคือ จารึกวัดโพธิ์ร้าง พ.ศ. 1143 เป็นอักษรมอญโบราณที่เก่าแก่ที่สุด ในบรรดาจารึกภาษามอญที่ได้ค้นพบ ในแถบเอเซียอาคเนย์ทั้งหมด ปรากฏว่าเป็นจารึกที่เขียนด้วยตัวอักษรปัลลวะ ที่ยังไม่ได้ดัดแปลงให้เป็น อักษรมอญ และได้พบอักษรที่มอญประดิษฐ์เพิ่มขึ้น เพื่อให้พอกับเสียงในภาษามอญ แสดงว่า มอญใช้อักษรปัลลวะในการสื่อสาร อักษรที่ประดิษฐ์เพิ่มนี้ ยังได้พบในจารึกเสาแปดเหลี่ยมที่ศาลสูง เมืองลพบุรี ข้อความที่จารึกเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา สันนิษฐานว่า จารึกในพุทธศตวรรษที่ 13 ราว พ.ศ. 1314 อักษรจารึกในศิลาหลักนี้ เรียกว่า ตัวอักษรหลังปัลลวะ

จารึกที่พบต่อมาในราวพุทธศตวรรษที่ 16 ในสมัยอาณาจักรสะเทิม เป็นตัวอักษรมอญโบราณ จารึกที่ลำพูนก็เป็นอักษรมอญโบราณ

สมัยกลาง
ลักษณะ ภาษามอญ ในจารึกสมัยกลางเป็นทั้งภาษามอญและอักษรมอญ
ชุดที่ 1 จารึกในประเทศพม่าภาคเหนือ ส่วนมากได้จากเมืองพะขัน และเมืองแปล ศิลาจารึกเหล่านี้ สร้างขึ้นในรัชสมัยของพระเจ้าอโนรธา กษัตริย์พุกามประมาณ พ.ศ. 1600 เป็นต้นมา พม่ารับอักษรมอญมาใช้เขียนภาษาพม่าเป็นครั้งแรก
ชุดที่ 2 เป็นชุดศิลาจารึกที่พบที่วัดแห่งหนึ่งในนครลำพูน ลักษณะอักษรเป็นจารึกในสมัยพุทธศตวรรษที่ 17 หรือ 18
ชุดที่ 3 เป็นจารึกในประเทศพม่าภาคใต้ เป็นจารึกของพระเจ้าธรรมเจดีย์ (พ.ศ. 2003-2034)

สมัยปัจจุบัน
ภาษามอญปัจจุบัน เป็นภาษาในระยะพุทธศตวรรษที่ 21 เป็นต้นมา จนถึงปัจจุบัน นับเป็นระยะเวลาประมาณ 400 ปีเศษ ในยุคนี้เป็นจารึกในใบลาน

ประวัติตัวอักษรมอญ
ประมาณพุทธศตวรรษที่ 16-17 ตัวอักษรได้คลี่คลายจากตัวอักษรปัลลวะ มาเป็นตัวอักษรสีเหลี่ยม คือ ตัวอักษรที่เรียกว่า อักษรมอญโบราณ และเปลี่ยนแปลงขนาดเล็กลง

ในระยะต่อมา ตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 21 ก็ได้กลายเป็นอักษรมอญปัจจุบัน ซึ่งมีลักษณะกลม เกิดจากอิทธิพลของการจารหนังสือโดยใช้เหล็กจารลงบนใบลาน

บทความคัดลอกมาคะขออภัยเป็นอย่างสูงที่จำชื่ออาจารย์ไม่ได้คะ

Read more »

ဇၞာပ္တၬဲစန္ဗိုက္လတက္ကယ်ိဳင္မန္အိုတ္စိုအ္

Read more »

ဗီုေၾတံ

Read more »

mon picture

Read more »

မန္ဍဳင္ေသံ

Read more »

ယ၀္ညးတံနြံေတွ္

Read more »

လြဟ္အေရ၀္မန္ လိက္မန္

အကၡ၀္မန္၊ ေ၀ါဟာရမန္ဂမႜဳိင္ မံက္ဂတ၀္ ပႛဲစက္ေကာမ္ပ်ဴတာ ဂႜဳိင္ကႛင္ ခုိဟ္ကႛင္။ မအကၡ၀္မန္ ေ၀ါဟာရမန္ ႓ုိန္ရ ကတုဪဒွ္ကႜာႏူမအကၡ၀္ဂကူတႝဟ္သအာင္တံကုီေလ၀္ ပႛဲေခတ္ Internet တၝဲဏံဂွ္ မိက္ဂြံလဇုဲလဇႏူညးတႝဟ္ေကြံေကြံရ။ ဟုိတ္ႏူလဇုဲလဇႏူညးတႝဟ္ဂွ္ရ မအကၡ၀္မန္ ေ၀ါဟာရမန္ဂမႜဳိင္ ညံင္ေသၢာံမံက္ဂတ၀္ ပႛဲ Internet ဂႜဳိင္င္ဂွ္ ဇၞာပ္မန္မတန္တၜ ပႛဲဍဳင္ဒုိဟ္သအာင္တံဂွ္တံဂွ္ ဇဖန္မဂြံအေခါင္မရပ္စပ္စက္ Internet ဂွ္ လၸေပႜင္ေထာံအခိင္ ဗႝတ္မြဲခ်ဳိန္တုဲ ခ်ဴပတုိန္အုိတ္ညိ။

ယြံကေလာမန္မတန္တၜ ပႛဲဍဳင္ဒုိဟ္သအာင္ဂမႜဳိင္... ေပႝာ၀္ေပဲါဗတုိက္မတ၀္ေစႝဟ္ကုသႝတံဂွ္တံဂွ္ ေပဲါဗတုိက္ မရပ္လြဟ္လက္နက္မတြံဂးအေရ၀္မန္ လိက္ပတ္မန္ေဟင္ဂွ္ ဟဂြံတ၀္ေစႝဟ္ကုဪသႝတံ ေကြံေကြံၾကာန္ၾကာန္ဏီရ။ နကုဪလြဟ္မၢးအေရ၀္မန္၊ နကုဪလြဟ္မၢးလိက္ပတ္မန္ ယ၀္ေသၢာံတ၀္ေစႝဟ္မၢး ခုိဟ္သန္ေရာင္။ ပႛဲ႒ာန္ေဒသဇကု ဒႝဲါမန္မႏြံတန္တၜတံဂွ္ မန္ကုဪမန္ ဟုီအေရ၀္မန္ညိ၊ မန္ကုဪမန္ ခ်ဴလိက္မန္ညိ။ ျပ၀မဟုီအေရ၀္မန္ေရင္သၠံ၊ ျပ၀မခ်ဴလိက္ရင္သၠံဂွ္ ဒွ္ညံင္ရၜမလုပ္ေပဲါဗတုိက္ကုသႝတံကုီရ။ ရပ္လြဟ္လက္နက္မပၱံ႓ုန္သၹင္ျမအမႜံက္တုဲ တ၀္ေစႝဟ္ကုသႝရ ဟြံေသင္၊ ဟြံရပ္လြဟ္လက္နက္တံဂွ္တံဂွ္တုဲ အေရ၀္မန္ မန္တံဟုီ၊ လိက္မန္ မန္တံ ခ်ဴေလ၀္ ဒွ္အရာမတ၀္ေစႝဟ္ကုသႝတံမြဲကုီရ။

ဟုိတ္ဂွ္ရ ေကာန္မန္မစှကႜးတၜ ပႛဲစက္ Internet တံဂွ္ ေကႜာန္ဗဒွ္ေကတ္ မုက္လိက္မပၱံ Blogger, blogspot. wordpress (ဒႝဲါဟြံကုဪငၝဳဟ္မး)တံ မြဲမြဲသာ္ မြဲမြဲဗုီတုဲ ပ႐ူဒဒွ္ဇကုကုဪဒွ္၊ ပ႐ူဒဒွ္ကြာန္ဇကုကုဪဒွ္၊ ပ႐ူဒဒွ္ဍဳင္ဇကုကုဪဒွ္၊ ပ႐ူဒဒွ္မိတ္သဟာဲဇကုကုဪဒွ္၊ ပ႐ူဒဒွ္ကေလာန္ဇကုကုဪဒွ္၊ ပ႐ူဒဒွ္ဘ၀မန္ကုဪဒွ္၊ ပ႐ူဒဒွ္ဒဒုိက္မန္မၵးဒုင္စသုိင္ကုဪဒွ္...ပ႐ူဒဒွ္ ဗှသၱာ ခ်ဴအုိတ္အာဟြံမာန္တံဂွ္ ခ်ဴလိက္မန္ ေ၀ါဟာရမန္ညိ။ ျပ၀သာ္၀ြံေလ၀္ ဒွ္ျပ၀မမင္မြဲဂကူေဟင္၊ ဒွ္ျပ၀မဆာန္ဂကူ ဒုဪတြဳဪက၀္ေဟင္။

အေရ၀္မန္၊ လိက္မန္ဟြံေကႜံမၢး ဂကူမန္ ဆလံ ဟြံေကႜံကႜက္အာ ပႛဲလုိက္ဏံရ။ တၝဲဏံ အေရ၀္မန္ ညးဟုီဟြံမြဲမၢး တၝဲဏံရ မန္တံကႜက္။ ရန္တၞံကုဪလိက္မန္၊ အေရ၀္မန္၊ ေ၀ါဟာရမန္တံ ေသၢာံတန္အာ ဒုဪတြဳဪက၀္တုဲ အဲ မၵးဆ၀္ပၝဳဟ္ဏာ ကုညးမႝဳံကုဪဂႝပ္စုိတ္မတုပ္သၞဟ္ လညာတ္မတုပ္သၞဟ္တံဂွ္တံဂွ္ရ။ ညးမန္မႝဳံကုဪလညာတ္မတႝဟ္ျခာႏူတင္နင္အဲ မဟုီဂးလ၀္ႏူကႜင္ဂွ္ အဲ ဟြံဆ၀္ပၝဳဟ္ရ။ ရန္တၞံညးကုဪညး ႏြံတၜကုီရ။ လညာတ္အဲ စာန္စးဒၞံင္ကုဪလညာတ္မိတ္သဟာဲတံ ယ၀္သဒွ္မၢး လၸေဒၢတ္ဗက္ဗုီအဲညိ။ လညာတ္အဲ ႏြံသာ္ဂွ္တုဲ အဲ မဟုီပတိတ္ဏာရ။

ဂကူမန္ ကုဪဂြံတန္တၜ ဒုဪတြဳဪက၀္ညိ၊ .....

Read more »

The Role of Women in Local Peace and Development in Monland

“Peace and development” has become the common phrase in the language of diplomacy for both small and large nations, but “gender equality” is quickly growing in its prevalence. In Burma’s political rhetoric, gender equality was introduced in the late 1990s, when the United Nations and other peace groups began advocating for the increased role of women in the country. Now, the women’s movement for a new, peaceful Burma is gaining momentum. The recent establishment of a new Mon women’s organization, the Shin saw-pu-Association, is a key example of this contemporary civil rights movement that embraces groups from many areas, not just big cities like Rangoon and Mandalay. Without increased participation from local women, it will be difficult to establish reform, change, and national unity. If the union government truly seeks lasting peace and local economic development, it must support this pivotal cause.

Over the last half-century, women have been politically ruling nearly a quarter of the world’s population, largely in India and Britain, while men continue to battle for power with firearms.  Mon women, too, are part of the movement from the past to the present, as their societal role during the great era of Mon civilization, from the early 11th to 17th centuries, remains undiminished today. The growing trend of Mon women influencing social and political action should be allowed greater space and opportunity free from ethnic bias and political partisanship.

Women of Burma have been burdened and severely restricted over the past sixty years under military rule. It is estimated that, since the late 1990s, over half a million women from rural areas fled the country due to political oppression and ethnic discrimination. Starting in the early 1970s, many Mon women left their homes, often at young ages, due to armed conflict, human rights abuses, economic hardship, and other forms of violations in rural Mon areas. Thailand’s booming fishing industry in Mahachai, Samut Sakhon Province has been a major pull for Mon women, while others work in southern Thailand on large rubber plantations.

Despite the emphasis on men and young boys, who are often viewed as the primary victims of armed conflict, women have been suffering more than men in terms of securing education and livelihoods. The majority of Mon women live in rural areas with poor education and limited access to vocational skills. Women in rural areas, especially those affected by armed conflict, have had little choice but to marry young for security and out of fear of sexual abuse by government troops. Peace initiatives developed by local women should be applauded, but also directly supported due to these traditional challenges women face when accessing resources and strengthening capacity. Local education and community development programs will not accurately address community needs unless women are genuinely engaged in providing gender considerations to decision-making and civil society campaigns.

By overcoming significant obstacles and challenges, women have never allowed their voices to be completely silenced in Burma’s social movements. In 1936, a large number of Mon women created the All Mons Rehmonya Association in Rangoon. Since the 1940s, Rangoon-based Mon women based have been the driving force behind the establishment of Mon Buddhist monasteries. In 1988, the Mon Women’s Organization formed on the Thailand-Burma border and was comprised of female students and local women who had fled oppression in rural Mon state in the late 1970s.

Achieving a post-conflict peace settlement in Burma is not as easy as some people may think. Local governments must develop mechanisms to systematically ensure women equal access to resources, wealth, and education, where no such mechanisms existed before. Future opportunities for women must be carefully designed and cultivated, using a quota system like other countries in the Asia-Pacific region, to ensure greater access to education and positions within local government.

Over the past thirty years, many Rangoon-based Mon women achieved middle class status by working in small businesses or establishing their own, despite the lack of financial capital provided by groups like the Chinese and Indian chambers of commerce.  The past few decades have seen achievements by young women in arts and literature, and prominent Mon leaders have acknowledged their increasingly important role. Mon women from Burma and Thailand-based associations have also been seeking to establish local networks to develop better health and education for children in Mon State. In response to this need and to encourage collaboration, the New Mon State Party has given local women greater authority since the ceasefire agreement fifteen years ago.

Mothers are the backbone of our society and culture, and mine turns 70 this year. She gave birth to ten children in a poor, rural village, and it saddens me that she missed out on the blooming opportunities for the new generations of women. However, the resilience shown by the women of Burma, especially those whose husband or partners left them behind while they fought in armed resistance or worked in foreign countries, should be acknowledged and nurtured by women’s associations.

The ruler of Monland in the 14th and early 15th centuries was Mon Queen Shin Saw Pu, or Mi Jow Bu in Mon language, after whom the new women’s organization is named. Known for her compassionate leadership and rule of law, she remains a symbol of hope and empowerment for women. Today, Shin Saw Pu would be tremendously proud of her fellow Mon women.

I humbly congratulate the founding members of the Shin saw-pu Association in my homeland. Peace shall be attained in all community sectors when women’s voices are heard and men listen to the message. Equality is reached when men and women share the pain and share the gain. The journey of our past civilization shall not be ended in the darkness, and the Mon Women’s Association earns a page in history in the 21st century civilization of Monland. Burma’s pro-democracy leader Aung San Suu Kyi, the courageous lady who paved the way for greater freedom for all women, is a symbol for all women to be brave and seek new horizons. Freedom from fear is the ultimate mission for this movement.

Read more »

Armed Ethnic Conflict Potential Unlike Sri Lanka but Strong Ceasefire Agreements Still Needed for Efficient Peace Process

The Burmese army will not be able to eliminate the ethnic armed resistance in the country in the same way the Sri Lankan military defeated the rebel Tamil Tiger army because the geography in Burma is very different from that of Sri Lanka, according to Ashely South while speaking at a meeting with the Mon ethnic community in Sangkhlaburi, Kanchanaburi Province, Thailand on July 27.

Ashely South, who is an consultant of the Myanmar Peace Support Initiative (MPSI) based in Rangoon. (Photo: GMSUK)

Despite some foreign academics saying that the Burmese army will be able to wipe out the armed ethnic groups in the future, Ashely South, a consultant of the Myanmar Peace Support Initiative (MPSI), disagreed and identified that Burma has many ethnic armed groups, whereas there was only one, the Tamil Tiger army, in Sri Lanka that actively fought against the Sri Lankan government.

The armed ethnic groups in Burma have bases along the border areas, from which they can widely defend attacks from the Burmese army, and such barrier strongholds were not part of the strategy of Sri Lanka’s Tamail Tigers.

Ashely South is the author of the book Mon Nationalism and Civil War in Burma: The Golden Sheldrake and for the past 20 years has worked with the Thailand Burma Border Consortium (TBBC) in ethnic Mon and Karen areas along the Thai-Burmese border.

Norway failed to solve difficulties in the peace process in Sri Lanka despite having established a peace working team in the country similar to the one they recently established in Burma. The Sri Lankan government wiped out the Tamil Tigers in 2009 when they launched heavy military offensives against the rebel group even though they faced condemnation from the international community for human rights abuses.

After Norwegian State Secretary Torgeir Larsen visited Burma in May and met with the Burmese government, Norway established an office of the MPSI in Rangoon that is working for peace inside Burma. Aung Min, a principal peace negotiator from Naypyidaw, requested such action from the Norwegian government during a visit to the European country in April.

Currently the MPSI chiefly works with the peace process in the Burma through mutual cooperation with the Burmese government and the ethnic armed groups.

Ashely South said that it is too early to say that real peace can reach Burma because his organization has only just begun working to help settle the people in Tenasserim Division and Pegu Division at Kyauk Gyi Township who have suffered from the fighting in these conflict areas.

However, he said that he has found some officials from the Burmese government to hold the belief that the ethnic conflict can be solved by promoting development in the ethnic areas.  These areas have remained underdeveloped for many years and some officials believe this is what initiated the armed struggle and opposition to the central government.

Different ethnic armed groups have urged the Burmese government to hold nationwide ceasefire agreements and stop the destructive fighting in Kachin State.

“Fighting can start in the country at any time,” said Ashely South,  “and we do not know how long our project can last because the government has not stopped fighting in places like Kachin State despite the ethnic armed groups having asked them to stop,”

Feedback From
Thu, Aug 2, 2012 at 2:49 PM
Name of sender: Lyih Dane
Email of sender:
COMMENTS: The elimination of the Tamil Tiger by the Sri Lankan government was the one-off. In reality, it is not that easy to wipe out long established rebels such as those in Burma. Given the aggressive mentality of the Tatmadaw, it would have done so years ago if it could. There are also those, including NLD’s Daw Suu, who against the idea of wiping out the rebels and the use of violence to solve political problems. As a result, different approaches have been taken by the authority. As we all know, the most successful strategy so far is to make peace with one and fight the other. Had all-out war been started from all corners, this country would have suffered dire

Read more »

မြန္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ႏွစ္ဦး ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား အေျခအေန သြားေရာက္ေလ့လာ

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ မြန္ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား၏ အေျခအေနကို သိရွိႏိုင္ရန္အတြက္ မြန္အလုပ္သမား အမ်ားစု အလုပ္လုပ္ရာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ့အနီးရွိ မဟာခ်ိဳင္သို႔ ၾသဂုတ္လ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ မြန္ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ႏွစ္ဦး ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိစဥ္ သြားေရာက္ေလ့လာခဲ့သည္။

မြန္ ကိုယ္စားလွယ္ႏွစ္ဦး ျဖစ္သည့္ ႏုိင္ခ်မ္းျမင့္ႏွင့္ ေဒါက္တာေအာင္ႏုိင္ဦး (Photo: Zahan)

ကိုယ္စားလွယ္ႏွစ္ဦး ျဖစ္သည့္ ႏုိင္ခ်မ္းျမင့္ႏွင့္ ေဒါက္တာေအာင္ႏုိင္ဦးတုိ႕က မိမိတုိ႕၏ မဟာခ်ိဳင္ ညခရီးစဥ္ မထြက္ခြာမီ ေကာင္းဝါ သတင္းေထာက္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံစဥ္ ၎တုိ႕၏ ခရီးစဥ္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကုိ ေျပာျပခဲ့သည္။

“သူတုိ႕ ဘယ္လုိမ်ဳိး အေျခအေနေတြနဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနတာလဲ၊ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႕မွာ ႐ွိေနတ့ဲ အခက္အခဲေတြ သိၿပီးရင္ ပါလီမာန္မွာ ဘာေတြ တင္ျပရမလဲ၊ ဒါေတြကုိ သူတုိ႕နဲ႕ ေတြ႕တ့ဲအခါက်ရင္ ေမးမယ္” ဟု ႏုိင္ခ်မ္းျမင့္ က ေျပာျပသည္။

မြန္ျပည္နယ္ အစုိးရ ဖြဲ႕စည္းၿပီးေနာက္ ၂ ႏွစ္သက္တမ္း မျပည့္မီ ယခု ကိုယ္စားလွယ္ႏွစ္ဦး၏ ထိုင္းႏိုင္ငံ ခရီးစဥ္သည္ ပထမဆုံး ခရီးစဥ္ ျဖစ္သည္။

၎တို႔ ႏွစ္ဦးသည္ ထုိင္းႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္း ခ်င္းမုိင္ခ႐ုိင္တြင္ သင္တန္းတခုျဖင့္ ရက္သတၲ တပတ္ေက်ာ္ တက္ေရာက္ၿပီးေနာက္ မဟာခ်ိဳင္ အေျခစိုက္ မြန္စာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမူအသင္း၏ ဖိတ္ၾကားမႈျဖင့္ သြားေရာက္ လည္ပတ္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

မဟာခ်ိဳင္ေဒသတြင္ မြန္ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား တသိန္းခန္႔ ရွိေၾကာင္း အလုပ္အေရး ကူညီ ေဆာင္ရြက္ေပးေနသူမ်ား၏ အဆိုအရ သိရသည္။

ရက္သတၲ တပတ္ေက်ာ္ သင္တန္းအတြင္း ထုိင္းႏုိင္ငံ၏ ျပည္နယ္အစုိးရ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ႏွင့္ အာဏာခြဲေဝမႈစနစ္ကို ေဝေဝဆာဆာ ေလ့လာခြင့္ ရခဲ့သည့္ျပင္ ႏုိင္ငံတကာ အစုိးရ၏ ဖြဲ႕စည္းပုံ နည္းစနစ္မ်ားကိုလည္း ေလ့လာခြင့္ ရခဲ့သည္ဟု ေဒါက္တာေအာင္ႏိုင္ဦးက ေျပာသည္။

“က်ေနာ္တုိ႕ ဒီသင္တန္းက ေလ့လာထားတ့ဲ ဟာေတြထဲက တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ အမ်ားႀကီး အသုံးဝင္တယ္၊ ဒါေပမ့ဲ ကုိယ္က အာဏာအျပည့္ ရထားသူေတြ မဟုတ္ေတာ့ ဒီက ရသြားတ့ဲဟာေတြ ပါလီမာန္မွာ တိုက္႐ုိက္ အသုံးခ်လုိ႕ေတာ့ မရဘူး၊ အစုိးရရဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ မွားတာ ေတြ႕ရင္ ကုိယ္က ေထာက္ျပလုိ႕ေတာ့ ရတယ္” ဟု ေဒါက္တာေအာင္ႏုိင္ဦးက ေျပာသည္။

Read more »

မြန္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္က ေျမယာသိမ္းခံရမႈကို လႊတ္ေတာ္တြင္ တင္ျပ

စစ္တပ္က မတရား သိမ္းဆည္းထားသည့္ မြန္လူမ်ဳိးတို႔၏ လယ္ယာေျမမ်ားကုိ ျပန္လည္ရ႐ွိရန္ ဇူလိုင္လ ၂၃ ရက္ေန႕က ေနျပည္ေတာ္႐ွိ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္တြင္ ေရးၿမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵ႐ွင္ မိျမင့္သန္းက တင္ျပသြားေၾကာင္း သိရသည္။

မြန္ျပည္နယ္တြင္ မြန္လူမ်ဳိးမ်ား၏ လယ္ယာေျမ စုစုေပါင္း ဧကတေသာင္းငါးေထာင္ခန္႕ မတရား အသိမ္းခံရေၾကာင္း မိျမင့္ျမင့္သန္းက လႊတ္ေတာ္တြင္ တင္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဇူလိုင္လ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ ျမင္ေတြ႕ရသည့္ ေနျပည္ေတာ္ရွိ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ပထမအႀကိမ္ စတုတၴ ပုံမွန္ အစည္းအေဝး (Photo: Khin Maung Win / AP)

အထူးသျဖင့္ အသိမ္းခံရသည့္ အဆုိး႐ြားဆုံး နယ္ေျမမွာ သူမ၏ မဲဆႏၵနယ္ ျဖစ္ၿပီး၊ သီးသန္႕ ေျမဧက ၂,၀၀၀ ကို စာရင္းဇယားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္တြင္ တင္ျပလုိက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒါက္တာဗညားေအာင္မုိးက ေျပာသည္။

“က်ေနာ္တို႔ သိထားသေလာက္ဆုိရင္ အသိမ္းခံရတ့ဲ ေျမက ဧက ၁၅,၀၀၀ (တေသာင္းငါေထာင္) ေတာင္ မကပါဘူး။ ဒီ့ထက္ မ်ားေသးတယ္။ ဒါေပမ့ဲ စာရင္းဇယား အတိအက် မရေသးေတာ့ အကုန္လုံး မတင္ျပႏုိင္ေသးဘူး” ဟု အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာဗညားေအာင္မုိးက ေျပာသည္။

ေရးၿမိဳ့နယ္တြင္ အသိမ္းခံရသည့္ ေျမအမ်ားအျပား ရွိေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ ေရးၿမိဳ့နယ္ ေတာင္ပိုင္းတြင္ အသိမ္းခံရမႈ ပိုမိုမ်ားျပားၿပီး အသိမ္းခံရသူမ်ားက လာေရာက္ တိုင္ၾကားျခင္း မရွိေသးသည့္အတြက္ မိမိအေနႏွင့္ စာရင္းဇယား မျပဳစုႏိုင္ေသးေၾကာင္း မိျမင့္ျမင့္သန္းက ေျပာသည္။

“က်မတုိ႕က ကုိယ့္မြန္ေတြအတြက္ အမ်ားႀကီး လုပ္ေပးခ်င္တယ္။ သူတုိ႕ကုိ က်မ ေျပာတယ္၊ အသိမ္းခံရတ့ဲ ေျမဧက စုစုေပါင္းရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ပုိင္႐ွင္နာမည္ရယ္၊ မွတ္ပုံတင္ နံပါတ္ စုေဆာင္းေပးၿပီးေတာ့ က်မဆီ ပုိ႕ေပးပါ။ ဒါေပမ့ဲ တစ္ေယာက္မွ ေရာက္မလာေသးဘူး” ဟု သူမက ေျပာသည္။

ေနျပည္ေတာ္တြင္ က်င္းပလ်က္ ရွိသည့္ ပထမအႀကိမ္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ စတုတၴပုံမွန္ အစည္းအေဝးတြင္ ေျမယာကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဧရာဝတီတိုင္း ဇလြန္မဲဆႏၵနယ္မွ ဦးတင္ထြတ္က ပထမဆုံး တင္ျပခဲ့ၿပီး ေဆြးေႏြးရန္ လႊတ္ေတာ္က သေဘာတူခဲ့သည္။

ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္က အသိမ္းခံရသည့္ ေျမယာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၄ ရက္ဆက္တုိက္ သေဘာတူ ေဆြးေႏြးခြင့္ျပဳရာ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ၄၅ ဦးက ေဆြးေႏြးရန္ လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္ျပခ့ဲသည္။

ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက မိမိတုိ႕၏ မဲဆႏၵနယ္တြင္ အသိမ္းခံရသည့္ ျပည္သူမ်ား၏ တင္ျပခ်က္ကုိ လႊတ္ေတာ္တြင္ တင္ျပေဆြးေႏြးၾကေၾကာင္း သိရသည္။

“ဒီေန႕ဆုိရင္ ၁၅ ေယာက္ တင္ျပေဆြးေႏြးသြားတယ္။ ၿပီးခ့ဲတ့ဲ ၂ ရက္ကဆိုရင္ အေယာက္ ၂၀ ေဆြးေႏြးတယ္။ ဖနက္ျဖန္ဆိုရင္ ေနာက္ဆုံးေန႕ပဲ။ သေဘာတူညီခ်က္တခုေတာ့ ထြက္လာမယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အမတ္ေတြ ေတာင္းဆုိတာက အထူးေကာ္မတီတရပ္ လႊတ္ေတာ္က ဖြဲ႕ေပးၿပီး ဒီကိစၥကုိ စုံစမ္းစစ္ေဆး ေစလိုတယ္” ဟု ေဒါက္တာဗညားေအာင္မုိးက ေျပာသည္။

စစ္တပ္၏ ေျမယာသိမ္းမႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေျခာက္ႏွစ္အတြင္း ျပဳစုထားသည့္ မြန္ျပည္ လူ႕အခြင့္အေရး ေဖါင္ေဒးရွင္း၏ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ အစီရင္ခံစာတြင္ လယ္ႏွင့္ ဥယ်ာဥ္ၿခံရွင္ ၃၇၀ ဦး၏ ေျမဧကေပါင္း ၇,၇၈၀ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။

၎ေျမမ်ားသည္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ပထမအႀကိမ္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲခဲ့သည့္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွ စၿပီး ၂၀၀၀ ခုႏွစ္အထိ သိမ္းဆည္းထားသည့္ ေျမမ်ား ျဖစ္ၿပီး ကာလတန္ဖုိး က်ပ္ေငြ သန္း ၁,၃၁၁ ႐ွိေၾကာင္း သိရသည္။

ေျမယာသိမ္းယူမႈသည္ မြန္ျပည္နယ္ ေနရာအႏွံ႕တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေၾကာင္းကုိလည္း အစီရင္ခံစာက ေထာက္ျပထားၿပီး ျမန္မာအစုိးရက မိမိတုိ႕၏ စစ္တပ္မ်ား ေျခကုတ္ ယူႏုိင္ရန္အတြက္ အထူးသျဖင့္ ေရးၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္ပုိင္းတြင္ ပုိမုိသိမ္းယူထားေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။

ေျမယာအသိမ္းခံသည့္ ေျမယာပုိင္႐ွင္ အမ်ားစုသည္ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ မရရွိသည့္ျပင္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ ဒုကၡသည္ စခန္းသို႔ သြားေရာက္ ခိုလႈံၾကကာ၊ အခ်ိဳ႕မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းသို႔ တရားမဝင္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္လ်က္ ရွိသည္။

Read more »

အင္းစိန္ေထာင္အတြင္းအႏွိပ္စက္ခံမြန္ရဟန္းပ်ိဳ ေဆးဝါးကုသခြင့္မရ

ဆူးပန္း ၊ ေကာင္း၀ါ

ပထမ-ဝါဆုိ လဆုတ္ ၉၊ ၁၃၇၂။ ဇူလုိင္ ၅၊၂၀၁၀။

အင္းစိန္ေထာင္စစ္ေၾကာေရးစခမ္းအတြင္း အထိန္းသိမ္းခံေနရသည့္ ဦးဇင္းေဇာ္လတ္ေခၚ အရွင္ဥကၠံသ သည္ ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ားႏွိပ္စက္မွဳဒါဏ္ေၾကာင့္ ေက်ာက္ကပ္ေယာင္ေဝဒနာခံစားေနရေသာ္လည္း ေထာင္  ေဆးရံုတြင္ ေဆးဝါးကုသခြင့္မျပဳေသးဟု မိသားစုဝင္မ်ားမွေျပာပါသည္။ အရွင္ဥကၠံသ၏ က်န္းမာေရးအေျခအေနႏွင့္ပက္သက္ျပီး  စာသင္ဘက္တစ္ဦးျဖစ္သူ နိုင္အာကာမွ ယခုလိုရွင္းျပပါသည္။ “သူ႔ညီမက တပါတ္ကိုႏွစ္ၾကိမ္ သူ႔ကိုေထာင္ဝင္စာသြားေတြ႔တယ္။ အဲဒီအခါမွာသူ႔ညီမကို သူေျပာျပထားတာ ရွိတယ္။ သူကၾကာၾကာထိုင္လို႔လဲမရဘူးေပါ့။ စစ္ေၾကာေရးစခမ္းမွာရိုက္ႏွက္ထားတာ။ အဲဒီဒါဏ္ေတြကိုခံေနရတာ ေပါ့။ သူ႔ေရာဂါအေျခအေနက ေက်ာက္ကပ္ေယာင္တာခါးနာတာရွိတယ္ေပါ့။ ေဆးဘဲေသာက္ေနရေသးတယ္။ ေဆးရံု ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ဆယ္ေတာ့ တင္ခြင့္မရေသးဘူးေပါ့။” (၂ဝ၁ဝ)ခုႏွစ္ဇန္နဝါရီလ(၇)ရက္ေန႕တြင္ အရွင္ဥကၠံသကိုသံျဖဴဇရပ္ျမိဳ႔နယ္ရဲမ်ားမွ အေထြေထြေရြး ေကာက္ပြဲ ဆန္႔က်င္စာရြက္မ်ား လက္ေတာ့(ပ္)ကြန္ပ်ဴတာတစ္လုံး ဗြီဒီယုိကင္မရာတစ္လုံးကို လက္ဝယ္ေတြ႔ရွိမွဳႏွင့္ဖမ္းဆီးခဲ့ျပီး ယခုအခ်ိန္ထိ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္တိုက္(၂)အခန္း(၁)တြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားဆဲျဖစ္သည္။ အရွင္ဥကၠံသ၏ လက္ရွိ အမွဳရင္ဆိုင္ေနရသည့္အေၾကာင္းကို ေမးျမန္းစုံစမ္းထားေသာ စာသင္ဘက္ျဖစ္သူနိုင္အာကာမွ ယခုလိုေျပာျပ ပါသည္။ “ေထာင္ဝင္စာေတြ႔တာက သူ႔ညီမတစ္ေယာက္ဘဲေတြ႔တယ္။ တျခားဘယ္သူမွေတြ႔ခြင့္မရွိဘူး။  သူ႔ကိုရံုးတင္ တာ(၇)ခါေလာက္ရွိတယ္ေပါ့။ ေဒၚခင္ေဌးၾကြယ္ကေန သူ႔အမွဳကိုလိုက္ေပးေနတယ္။ အမွဳ(၃)မွဳနဲ႔ သူ႔ကိုစြပ္စြဲထား တယ္။ တစ္ခုက(Electronic)ပုဒ္မရယ္။ ေနာက္တစ္ခုက တရားမဝင္ပုံႏိွပ္တဲ့ဥပေဒပုဒ္မရယ္။ နိုင္ငံေတာ္ အၾကည္ညိုပ်က္ေစတဲ့ ဥပေဒပုဒ္မသုံးခုနဲ႔ သူ႔ကိုစြဲထားတယ္။” အရွင္ဥကၠံသကို ေမလ(၁၄)ရက္ေန႔မွစျပီး အင္းစိန္ေထာင္တရားရုံးတြင္္  စစ္ေဆးၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ျပစ္ဒဏ္ စီရင္ျခင္းမရွိေသးဟုသိရသည္။ ၄င္း၏မိသားစုဝင္မ်ားကိုလည္း တရားရုံးတြင္ဝင္ေရာက္ နာၾကားခြင့္မျပဳခဲ့ဟု ေဒသခံ တစ္ဦးမွ ေျပာပါသည္။ အရွင္ဥကၠံသကို ရန္ကုန္ျမိဳ႔အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္တိုက္(၂)အခန္း(၁)တြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားဆဲျဖစ္ပါသည္။ မြန္ျပည္နယ္ေခ်ာင္းဆုံၿမိ့ဳနယ္ မုဒြန္းရြာဇာတိ သက္ေတာ္(၂၈)ႏွစ္ရွိအရွင္ဥကၠံသသည္မြန္ျပည္နယ္မုဒုံျမိဳ႕နယ္ ႏိုင္လႈံေက်းရြာ၊ေအာင္ေဇယ်ပရိယတၲိစာသင္တိုက္တြင္လက္ေထာက္စာခ်ဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ျပီး အမ်ိဳးသားေရးအတြက္ တက္ၾကြစြာပါဝင္လွဳပ္ရွားေနေသာမြန္မ်ိဳးခ်စ္ရဟန္းပ်ိဳတစ္ပါးျဖစ္ပါသည္။

Read more »

ငါးေထာင္တန္ ေငြတု သိန္းေလးဆယ္ေက်ာ္ ေကာ့ေသာင္းတြင္ ဖမ္းမိ

ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္း ဟိုမိန္းၿမိဳ႕နယ္ခြဲတြင္ ငါးေထာင္တန္ ေငြစကၠဴ အတု သိန္းတရာေက်ာ္ကို ဖမ္းဆီးရမိၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္း နယ္စပ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္သည့္ တနသၤာရီတိုင္း ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕တြင္ သိန္းေလးဆယ္ေက်ာ္ကို ထပ္မံ ဖမ္းဆီးရမိခဲ့သည္။ မေဝယံၿဖိဳး (အက်ႌအနက္ဝတ္ အမ်ိဳးသမီး) ကို ဖမ္းဆီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔က ရဲစခန္းတြင္ ေတြ႕ရစဥ္။ (ဓါတ္ပုံ - Than Tun/ Kaowao) က်ပ္ေငြအတုျဖင့္ ဝယ္ယူမႈႏွင့္ လက္ဝယ္ထားရွိမႈေၾကာင့္ စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ေအးရိပ္ၿငိမ္ ရပ္ကြက္ေန မေဝယံၿဖိဳးကို အဏၰဝါရပ္ကြက္ရွိ ေရႊဆိုင္တဆိုင္တြင္ နယ္ထိန္းရဲမ်ားက ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ “ဒီေကာင္မေလး လိုက္ဝယ္ထားတာ မနည္းဘူး။ အခုဆို ေကာ့ေသာင္းမွာ ငါးေထာင္တန္ဆို မကိုင္ရဲေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔က အတုလား အစစ္လား ခြဲျခား မတတ္ဘူး” ဟု ေကာ့ေသာင္း ေဒသခံ တဦးက ေျပာသည္။ ေကာ့ေသာင္း ရဲစခန္းႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ား၏ အဆိုအရ ဖမ္းဆီးရမိသည့္ ေငြစကၠဴ အတုမ်ားကို အသက္ ၂၄ ႏွစ္ခန္႔ရွိ မေဝယံၿဖိဳးႏွင့္ အေပါင္းပါ အမ်ိဳးသမီးတဦးက ထိုင္းႏိုင္ငံမွ သယ္ေဆာင္လာျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႕မွာ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူမ်ား ျဖစ္ကာ၊ က်န္တဦးမွာ တိမ္းေရွာင္ေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ မေဝယံၿဖိဳးကို စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ စတင္စစ္ေဆးေနၿပီး လက္ရွိတြင္ ေကာ့ေသာင္း ၿမိဳ႕မ ရဲစခန္းတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ မေဝယံၿဖိဳးႏွင့္အတူ ေငြစကၠဴအတုမ်ားကို ဖမ္းဆီးရမိသည္မွာ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္းႏွင့္ မၾကာမီ အျဖစ္အပ်က္ အေသးစိတ္ကို သိရွိရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာ့ေသာင္း ၿမိဳ႕မရဲစခန္း က ေျပာသည္။

Feedback From Tue, Sep 11, 2012 at 8:28 PM Name of sender: ခ်င္းေလး Email of sender: naymin5556@gmail.com COMMENTS : ဟုတ္လား ... တို႕ေတာင္ပၚသားေတြကေတာ႕ေၾကာက္ရတယ္ တာမ်ိဳးေငြေတြ တို႕ေတာင္ေပၚ ေဒသမွာမေရာက္ပါေစနဲ႕လို႕ဆုေတာင္းပါတယ္ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕တုိ႕ေတာင္ေပၚ သားေတြက လူေတြကို ကိုယ္လိုပဲထင္ၾကတာေလ ..ေၿပာတာယံုမွားမွာစိုးလို႕................

Feedback From Thu, Oct 11, 2012 at 7:32 AM Name of sender: ေကဇာ Email of sender: kayzarinnlay@gmail.com COMMENTS : ေနာက္ထပ္အတုမ်ားမရွိပါေစနဲ႔လို႕ဆုေတာင္းပါတယ္ အတုမ်ားထဲကအတုအားလုံးေရာ

Read more »

မြန္ျပည္သူတို႔ ကခ်င္စစ္ပြဲကို မလိုလား

စစ္ပြဲကို မလိုလားသည့္ မြန္ျပည္သူမ်ားက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႔ ျဖစ္သည့္ စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔ နံနက္ပိုင္းႏွင့္ မြန္းလြဲပိုင္းတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားမ်ားကို ႏွစ္ေနရာခြဲကာ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။

မြန္ဒီမိုကေရစီပါတီဥကၠဌ ႏိုင္ေငြသိမ္း စစ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထုိးေနစဥ္ (ဓါတ္ပုံ - ၾကည္ေဇာ္လြင္)

နံနက္ပိုင္းတြင္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ မြန္ဓမၼာ႐ုံ၌ မြန္ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ျဖစ္သည့္ မြန္ဒီမိုကေရစီပါတီ၊ မြန္ေဒသလုံးဆိုင္ရာ ဒီမိုကေရစီပါတီ၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီႏွင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား/သူမ်ား၊ စာေပယဥ္ေက်းမႈ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ လူမႈအသင္းအဖြဲ႕မ်ားက အခမ္းအနား က်င္းပၾကၿပီး ပရိသတ္ ၅၀ ေက်ာ္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။

“လူငယ္ေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ မ်ားမ်ား ပါဝင္လာဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ ဒီအခမ္းအနားကို က်င္းပတာ ျဖစ္တယ္” ဟု အခမ္းအနား ျဖစ္ေျမာက္ေရးတြင္ ပါဝင္သူ ေမာ္လၿမိဳင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မင္းစီစြမ္း က ေျပာသည္။

အခမ္းအနားတြင္ လူငယ္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ စစ္ပြဲ စသည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အဓိကထား ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကၿပီး၊ အခမ္းအနားအၿပီးတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မီးပုံးပ်ံမ်ား လႊတ္တင္ခဲ့ၾကသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အခမ္းအနား တက္ေရာက္ၾကသည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား (ဓါတ္ပုံ - ၾကည္ေဇာ္လြင္)

“ကခ်င္ျပည္နယ္က စစ္ပြဲအေၾကာင္းကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အျမင္မွာေတာ့ အစိုးရဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေနေပမဲ့ ကခ်င္ကို တိုက္ေနတုန္းပဲ။ ကခ်င္စစ္ပြဲေတြ ရပ္တန္႔ႏိုင္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ လက္တြဲၿပီး ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ လိုတယ္” ဟု မင္းစီစြမ္း က ေျပာသည္။

မြန္းလြဲပိုင္းတြင္ ပြင့္လင္း ကြန္ယက္ (မြန္ျပည္နယ္) မွ ဦးေဆာင္ကာ ေျမနီကုန္းရပ္ကြက္ရွိ ေရႊျမင့္မိုရ္ထြန္း ဟိုတယ္တြင္ အခမ္းအနား က်င္းပခဲ့ၿပီး အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ မြန္ေဒသလုံးဆိုင္ရာ ဒီမိုကေရစီပါတီ၊ မြန္ဒီမိုကေရစီပါတီ၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီၫႊတ္ေရးပါတီ၊ ကရင္ျပည္သူ႕ပါတီႏွင့္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ/သားမ်ား အပါအဝင္ စာေပယဥ္ေက်းမႈ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ပရိသတ္ သုံးရာေက်ာ္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။

အခမ္းအနားတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေဟာေျပာျခင္း၊ စာတမ္း ဖတ္ျခင္းမ်ား၊ တႏိုင္ငံလုံး စစ္ရပ္စဲေရး စုေပါင္း လက္မွတ္ေရးထိုးျခင္း၊ ကာတြန္းျပပြဲ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကဗ်ာႏွင့္ သီခ်င္းမ်ား ႐ြတ္ဖတ္သီဆိုျခင္းမ်ားကိုလည္း ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး အခမ္းအနား အၿပီးတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မိုးပ်ံပူေဖာင္းမ်ား လႊတ္တင္ခဲ့ၾကသည္။

“ကခ်င္ျပည္နယ္ စစ္ပြဲဟာ ဘယ္သူ မွန္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ ျဖစ္ေစ၊ အဓိက ခံစားေနရတာက ကခ်င္ျပည္သူေတြပါ။ က်ေနာ္တို႔ဆႏၵက စစ္ေဘးဒဏ္ ခံေနရတဲ့သူေတြအတြက္ စစ္ပြဲကို ရပ္စဲေပးဖို႕ပါ” ဟု အခမ္းအနား ျဖစ္ေျမာက္ေရး စီစဥ္သူ ကိုၾကည္ေဇာ္လြင္ က ေျပာသည္။

ယခုကဲ့သို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အခမ္းအနား က်င္းပခြင့္ ရရွိျခင္းသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းၿပီး ေနာက္ပိုင္း ပထမဆုံးအႀကိမ္လည္း ျဖစ္သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားကို တႏိုင္ငံလုံး အတိုင္းအတာျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ေဒသမ်ားတြင္ ဟန္႔တား ေႏွာင့္ယွက္မႈ ခံၾကရသည့္ျပင္ ဦးေဆာင္က်င္းပသူမ်ားကို ေခၚယူေမးျမန္းျခင္းမ်ားလည္း ရွိေၾကာင္း သိရသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရအေနႏွင့္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ေနသည္ဟု တြင္တြင္ ေျပာဆိုေနသည့္အတြက္ ျပည္သူမ်ားအား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အခမ္းအနားကို လြတ္လပ္စြာ က်င္းပခြင့္ ေပးသင့္သည္ဟုလည္း ေဝဖန္ေျပာဆိုမႈမ်ား ရွိၾကသည္။

Read more »

မြန္ ပါတီမ်ား ၿမိဳ႕နယ္႐ုံး အသီးသီး ဖြင့္

ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း မြန္ႏိုင္ငံေရးပါတီ ႏွစ္ခု ျဖစ္သည့္ မြန္ဒီမိုကေရစီပါတီ (MDP) ႏွင့္ မြန္ေဒသလုံးဆိုင္ရာ ဒီမိုကေရစီပါတီ (AMDP) တို႔က မြန္ျပည္နယ္ရွိ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ၿမိဳ႕နယ္ရုံးမ်ား အသီးသီး ဖြင့္လွစ္ခဲ့ေၾကာင္း ပါတီဝင္မ်ား၏ ေျပာဆိုခ်က္အရ သိရသည္။

မြန္ေဒသလုံး ဆိုင္ရာ ဒီမိုကေရစီပါတီ ေရးၿမိဳ႕နယ္ ရုံးဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနား (စက္တင္ဘာလ ၁၆ ရက္ေန႔၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္) (ဓါတ္ပုံ - ေရးရနံ႔)

၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဝင္ AMDP က စက္တင္ဘာလ ၁၆ ရက္ေန႕တြင္ မြန္ျပည္နယ္ ေရးၿမိဳ႕ႏွင့္ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဝင္ MDP က စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ သထုံၿမိဳ႕၌ ၎တို႔၏ ၿမိဳ႕နယ္ရုံးမ်ား အသီးသီး ဖြင့္လွစ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

AMDP ၏ ေရးၿမိဳ႕နယ္ ရုံးကို ေရးၿမိဳ႕ သီရိေခမာရပ္ကြက္ ဖာလေဇတဝန္ေက်ာင္းေရွ႕ (ယခင္ ေဆာက္လုပ္ေရး ဝန္ထမ္း အိပ္ရာဝင္း) တြင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ျပည္နယ္ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ စက္မႈလက္မႈ၀န္ႀကီး ႏိုင္လ၀ီေအာင္ ကိုယ္တိုင္ တက္ေရာက္ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

“အရင္က ကိုယ္ပိုင္ရုံး မရွိေတာ့ အမိမဲ့သားလို႔ ျဖစ္ေနတယ္။ ရုံးမရွိေတာ့ ဘယ္ကိုသြားရ ဘယ္ကိုလာရမွန္း မသိ။ အခုလို ရုံးဖြင့္လိုက္ႏိုင္ၿပီ ဆိုေတာ့ ပိုၿပီး အဆင္ေျပသြားတာေပါ့။ အစည္းအေဝးလည္း လုပ္ႏိုင္ၿပီ” ဟု AMDP မွ ေရးၿမိဳ႕နယ္ သီရိေခမာရပ္ကြက္ စည္းရုံးေရး တာဝန္ခံ ကိုနန္းေရႊ က ေျပာသည္။

အလားတူ MDP  ၏ သထုံၿမိဳ႕နယ္ ရုံးကို ေပၚေတာ္မူေက်းရြာ၊ မင္းလမ္းမႀကီး အမွတ္ (၁၈၁) တြင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၿပီး ပါတီ ဥကၠဌ ႏိုင္ေငြသိမ္း၊ ဒု-ဥကၠဌ ႏိုင္သက္လြင္တို႔ ဦးေဆာင္ ဖြင့္လွစ္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။

မြန္ဒီမိုကေရစီပါတီ သထုံၿမိဳ႕နယ္ ႐ုံးဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနား (စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္) (ဓါတ္ပုံ - ေကာင္းဝါ)

ယခု ဖြင့္လွစ္လိုက္သည့္ရုံးသည္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ သထုံေဒသ၌ ပထမဆုံး ဖြင့္လွစ္လိုက္သည့္ မြန္ႏိုင္ငံေရးပါတီရုံးလည္း ျဖစ္သည္။

“သထုံမွာ ရွိတဲ့ မြန္ေတြကလည္း ေတာင္းဆိုတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ျပန္႕က်ဲေနတဲ့ သထုံေဒသက မြန္ေတြကို ျပန္ၿပီး စုစည္းဖို႔နဲ႔ မြန္ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါဝင္လာေအာင္ ဆိုၿပီး ဒီသထုံၿမိဳ႕နယ္ရုံးကို ဖြင့္ျခင္း ျဖစ္တယ္” ဟု MDP ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ႏိုင္စိုးျမင့္ က ေျပာသည္။

သထုံၿမိဳ႕သည္ သမိုင္းဝင္ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ ျဖစ္ၿပီး မြန္လူမ်ိဳးမ်ား အျမတ္တႏိုး တန္ဖိုးထားသည့္ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သထုံၿမိဳ႕နယ္တြင္ မြန္လူမ်ိဳး အနည္းစုသာ ေနထိုင္ၾကၿပီး မြန္႐ြာ ၆ ႐ြာ၊ ၇ ႐ြာခန္႔သာ ရွိေတာ့ေၾကာင္း ႏိုင္စိုးျမင့္ က ေျပာသည္။

လက္ရွိတြင္ မြန္တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားျပဳ ႏိုင္ငံေရး ပါတီႏွစ္ခု ရွိၿပီး၊ မြန္ျပည္သူမ်ားၾကား ဝိဝါဒ ကြဲျပားျခင္း မရွိရန္အတြက္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ မတုိင္မီ ပူးေပါင္းရန္ ဧၿပီလက သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ မြန္ျပည္သူမ်ား ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ သေဘာတူခဲ့ၾကသည္။

ပါတီႏွစ္ခု ပူးေပါင္းႏိုင္ေရးအတြက္ သံဃာေတာ္မ်ား၏ စီစဥ္ေပးခ်က္အရ တလ တႀကိမ္ ညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးလ်က္ ရွိၿပီး ေနာက္ဆုံးအေနႏွင့္ စက္တဘၤာလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ မြန္ျပည္နယ္ ေရးၿမိဳ႕နယ္ လမိုင္းၿမိဳ႕၌ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။

ေနာက္ဆုံးေတြ႕ဆုံမႈတြင္ သံဃာေတာ္မ်ားက (၁) ႏွစ္ဘက္ပါတီမ်ားမွ အညီအမွ် ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီဝင္ စာရင္းမ်ား တင္ျပရန္။ (၂) ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္သစ္ကို လွ်ိဳ႕ဝွက္မဲျဖင့္ ျပန္လည္ ေ႐ြးခ်ယ္ရန္ႏွင့္ (၃) အလုပ္အမႈေဆာင္သစ္မွ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ခ်မွတ္ရန္တို႔ကို ေတာင္းဆိုထားေၾကာင္း ညွိႏႈိင္းေရးအဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္သည့္ သံဃာေတာ္တပါးက မိန္႔ဆိုသည္။

သို႔ေသာ္လည္း မြန္ေဒသလုံးဆိုင္ရာ ဒီမိုကေရစီပါတီဘက္မွ အထက္ပါ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လက္မခံေသးျခင္းႏွင့္ ညွိႏႈိင္းမႈ မၿပီးျပတ္ခင္ ႏွစ္ဘက္ပါတီမ်ားမွ ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးတြင္ ပါတီရုံးမ်ား ဖြင့္လွစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ေပါင္းစည္းေရးကိစၥမွာ ၾကာျမင့္ဦးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အထက္ပါသံဃာေတာ္က မိန္႔သည္။

Read more »

ကေလးစစ္သား အသုံးမျပဳေရး ေအာက္ေျခတပ္မႉးမ်ားအား မြန္ျပည္သစ္ ရွင္းျပ

ကေလးစစ္သား အသုံးမျပဳေရးႏွင့္ ပတ္သက္၌ ေအာက္ေျခ တပ္မႉးတပ္သားမ်ား နားလည္ႏိုင္ရန္အတြက္ ယေန႕တြင္ က်ေရာက္သည့္ ၄၁ ႏွစ္ျပည့္ မြန္အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ေန႔တြင္ ရွင္းလင္းေဟာေျပာခဲ့ေၾကာင္း မြန္အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္၏ ဒု-စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က ေျပာသည္။ (၄၁) ႏွစ္ျပည့္ မြန္အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ေန႔ အခမ္းအနား (Photo - NMSP) "ဒီေန႔ ျပဳလုပ္တဲ့ အခမ္းအနားမွာ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ Geneva Call နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုထားတဲ့ အခ်က္အလက္ ၁၆ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ရွင္းလင္းျပတယ္" ဟု ဒု-စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ လယီေကာင္း က ေျပာသည္။ ၾသဂုတ္လ ၂ ရက္ေန႔က ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံ၊ ဂ်ီနီဗာၿမဳိ႔၌ ကရင္နီ အမ်ိဳးသား တိုးတက္ေရးပါတီႏွင့္အတူ မြန္ျပည္သစ္ပါတီသည္ ႏိုင္ငံတကာ အဖဲြ႔အစည္း တခုျဖစ္သည့္ Geneva Call ႏွင့္ ကေလးစစ္သား အသုံးမျပဳေရး နားလည္မႈ စာခြၽန္လႊာကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ စာခ်ဳပ္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို မြန္ဘာသာ ျပန္ဆိုၿပီး ပါတီလက္ေအာက္ရွိ တပ္ရင္းမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ့နယ္ အသီးသီးသို႔ ျဖန္႕ေဝကာ၊ ဘဝတူ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားကိုလည္း အလားတူ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုသြားရန္ တိုက္တြန္းသြားမည္ဟု ဒု-စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က ေျပာသည္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအေနႏွင့္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွ စ၍ ပါတီ၏ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒတြင္ ကေလးစစ္သား အသုံးျပဳမႈ တားျမစ္သည့္ ဥပေဒကို ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကိုလည္း ျပဌာန္းထားေၾကာင္း မြန္ျပည္သစ္၏ မဟာမိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခား ဆက္ဆံေရး တာဝန္ခံ ႏိုင္ဟံသာပိန္ခိုင္းက ေျပာသည္။ “ကေလးစစ္သားနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ က်ေနာ္တို႔က ရွင္းရွင္းပဲ။ လုံးဝ မရွိဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ အစစ္ခံႏိုင္ပါတယ္” ဟု ႏိုင္ဟံသာပိန္ခိုင္း က ေျပာသည္။ (၄၁) ႏွစ္ျပည့္ မြန္အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ေန႔ အခမ္းအနား (Photo - NMSP) ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ လယီေကာင္းႏွင့္ ႏုိင္ဟံသာဗိန္ခုိင္းတုိ႔သည္ Geneva Call ႏွင့္ ကေလးစစ္သား အသုံးမျပဳေရး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုရာတြင္ ပါဝင္သည့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အစိုးရစစ္တပ္ အပါအဝင္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕က ကေလးစစ္သား စုေဆာင္း အသုံးျပဳမႈ ရွိေနေသးေၾကာင္း ဇြန္လ ၂၉ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကုလသမဂၢ ကေလးမ်ား ရံပုံေငြအဖြဲ႔ (ယူနီဆက္) တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲတြင္ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္၏ အထူးကိုယ္စားလႇယ္ မစၥကုမာရဆြာမိ က ေျပာသည္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ လက္ေအာက္ရွိ မြန္အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ကို ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။

COMMENTS: အျပည့္အဝလက္ခံပါတယ္။ ကေလးနဲ႕စစ္ကဘာမွမဆိုင္ပါဘူး။

Feedback From Sat, Sep 1, 2012 at 4:56 AM COMMENTS: စစ္သားေတြ ကို ေတာ့အရမ္းေလးစာသြာျပီး သူတို႕ဘဝကလဲ မိသာစု နဲ႕လဲ အတူမေနရ အျမဲတမ္းဒုက္ခ ခ့ေနရတယ္ ေလးစားလ်က္ပါ

Feedback; အႀကံျပဳရန္ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ျဖင့္ ေရးသားႏုိင္ပါသည္

Read more »

မြန္ျပည္သစ္္ မူးယစ္ေဆးစစ္ဆင္ေရး လူခုႏွစ္ဦးအား ဖမ္းဆီး

စိတ္ႂကြေဆးေရာင္းဝယ္ျဖန္႕ကားသူဟု စြပ္စြဲခံရသည္႕ လူခုႏွစ္ဦးအား မြန္ျပည္သစ္္ပါတီ ထားဝယ္ခ႐ုိင္ တပ္စခန္းမွ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားျပီး ၎တို႕သည္ ေသဒဏ္အမိန္႕ က်ခံရဖြယ္႐ွိေၾကာင္း ပါတီႏွင္႕ နီးစပ္သူတစ္ဦးက ေျပာပါသည္။

လြန္ခ့ဲသည့္စက္တင္ဘာလကုန္ပုိင္းတြင္ မြန္ျပည္သစ္္ပါတီမွ မြန္ျပည္နယ္႐ွိ တရားမဝင္ မူးယစ္ေဆးႏွိမ္နင္းမွဳ စစ္ဆင္ေရးတြင္ ၎ခုႏွစ္ဦးအား ေရးၿမိဳ႕နယ္ လမုိင္းၿမိဳ႕နယ္ခြဲတြင္ ဖမ္းဆီရမိေၾကာင္းသိရသည္။

မြန္ျပည္သစ္ပါတီအဖြဲ႕ဝင္မ်ားက မြန္ျပည္နယ္႐ွိ ဘိန္းစာ႐ြက္အပင္ကုိ လုိက္လံခုတ္ျဖတ္ေနပုံ (ဓာတ္ပုံ-မြန္ျပည္သစ္ပါတီ)

“သူတုိ႕ (မြန္ျပည္သစ္ ထားဝယ္ခ႐ိုင္တာဝန္ခံ) အေျပာအရဆုိရင္ ဒီလူေတြ ေသဒဏ္ က်ဖုိ႕႐ွိတယ္။ ဖမ္းတုန္းကလဲ သက္ေသအေထာက္အထားေတြနဲ႕ မိထားတာ႐ွိတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ဗဟုိဌာန္နခ်ဳပ္ရဲ႕ အမိန္႕ေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္” ဟု ၎နီးစပ္သူက ေျပာသည္။

အဖမ္းခံရသည့္ တစ္ဦးမွာ မြန္အဆုိေတာ္ျဖစ္ျပီး ၎၏ မိသားစုက မိမိတုိ႕ဌာနတြင္ အာမခံခ်က္ျဖင့္လာေတာင္းခံလ်င္ ျပန္လႊတ္ေပးရန္႐ွိေၾကာင္း သိရသည္။ “သူက လူမူေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ကူညီလာခ့ဲတာ အမ်ားႀကီး႐ွိေတာ႕ အာမခံနဲ႕ လာေတာင္းရင္ ပါတီက လႊတ္ေပးႏုိင္ဖို႕႐ွိတယ္”
စိတ္ႂကြေဆးေရာင္းဝယ္မွဳသည္ မြန္ျပည္နယ္တြင္ အဓိက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုျဖစ္လာၿပီး ဖမ္းဆီးအေရးယူေဆာင္႐ြက္မွဳမ်ား နည္းပါးသည့္အတြက္ ေရာင္းဝယ္သူမ်ား ပုိမုိမ်ားျပား လာေနေၾကာင္းသိရသည္။

မူးယစ္ေဆးနိမ္နင္ေရးစစ္ဆင္ေရးကုိ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ေရး၊ လမုိင္း၊ သံျဖဴဇရပ္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ လွဳပ္႐ွားေနျပီး သထုံႏွင့္ ေမာ္လၿမိဳင္ခ႐ုိင္တုုိ႕တြင္ ႏွိမ္နင္းေရလုပ္ငန္းမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ စီစဥ္ ေနေၾကာင္း သိရသည္။ ၿပီးခ့ဲသည့္အပတ္က ပါတီအဖြဲ႕ဝင္မ်ားက မုဒုံတြင္ မူးယစ္ေဆးသင္တန္း ပုိ႕ခ်ခ့ဲရာ မူးယစ္ေဆး ေရာင္းခ်၊ သုံးစြဲသူမ်ားအေပၚ ျပည္သူမ်ား မည္သို႕ အေရးယူအေၾကာင္း ၾကားသည့္ ပုံစံကုိလဲ ပုိ႕ခ်ခဲ႕ေၾကာင္း သိရသည္။

စိတ္ႂကြေဆးျပားတစ္လုံးကုိ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၅၀၀၀ ေပးေဆာင္ရၿပီး ထိုင္းႏုိင္ငံမွ အလုပ္လုပ္ၿပီး ျပန္လာေနသူမ်ားက အဓိက ဝယ္ယူသုံးစြဲမူ မ်ားျပားေနေၾကာင္းသိရသည္။ ယခင္က ဘိန္းမဲျဖင့္ လူသိမ်ားခ့ဲသည္ မြန္ျပည္နယ္တြင္ ယခု ၎ဘိန္းမဲသုံးစြဲသူမ်ား မ႐ွိသေလာက္ ႐ွားပါးေနၿပီး စိတ္ႂကြေဆးျပားကုိသာ ပုိၿပီးအသုံးမ်ားလာေနသည္။ စိတ္ႂကြေဆးျပားကုိ လူေနအိမ္အျပင္ ရပ္႐ြာဘုရားပြဲေတာ္္ ပြဲခင္းမွာပင္ ေရာင္းခ်ေနေၾကာင္း သိရသည္။

စိတ္ႂကြေဆးျပားကုိ အ႐ြယ္မေ႐ြးအသုံးျပဳေနၿပီး ေနာက္ထပ္ေဆး႐ြက္တစ္ခုျဖစ္သည့္ ဘိန္းစာ႐ြက္ကုိ လူငယ္အမ်ားအျပား အသုံးလြန္ကာ ပ်က္စီးလာေနသည္။ ထိုင္းရာဘာၿခံတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသူတခ်ိဳ႕က ဘိန္းစာ႐ြတ္မ်ဳိးေစ့ကုိ မြန္ျပည္နယ္သို႕ သယ္ယူလာကာ မိမိတုိ႕ေနရပ္တြင္ စုိက္ပ်ဳိးကာ စီးပြားအျဖစ္ ေရာင္းခ်လ်က္႐ိွသည္။

ဘိန္းစာ႐ြက္ တစ္႐ြက္ကုိ က်ပ္ေငြ ၅၀ ေပးရသည့္ေဒသ႐ွိသလုိ စုိက္ပ်ဳိးရန္ခက္ခဲေသာ ေဒသတြင္ တစ္႐ြက္ကုိ က်ပ္ေငြ ၁၀၀ ေပးေဆာင္ရသည္။ ဘိန္းစာ႐ြက္ကို ဟင္းအုိးႏွင့္ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ရလာသည့္အရည္ကုိ ေခ်ာင္းဆုိးေဆး၊ ကုိကာကုိလာ အခ်ဳိေရႏွင့္(Coca Cola) ေရာစပ္ကာ လူငယ္ေတြၾကားမွာ အရက္ကဲ႕သို႕ ေခတ္စားေနေၾကာင္းသိရသည္။ ဘိန္းစာ႐ြက္ ေသာက္သုံး သူမ်ားသည္ အရက္ႏွင့္ ဘီယာကုိ မႏွစ္သက္ေတာ႕သျဖင့္ အရက္ေရာင္းဝယ္အား က်ဆင္း လာေၾကာင္းသိရသည္။

မြန္ျပည္သစ္ပါတီအဖြဲ႕ဝင္မ်ားက မြန္ျပည္နယ္႐ွိ ဘိန္းစာ႐ြက္ပင္ကုိ လုိက္လံခုတ္ျဖတ္ၿပီး ေရာင္းခ်ေနသူႏွင့္ သုံးစြဲသူမ်ားကုိ ဖမ္းဆီးအေရးယူေနေၾကာင္း သိရသည္။

Read more »

ေကာန္ငၛာ္တံ ေသၢာံဂြံအေခါင္ေဗၲာန္ ဘာသာမိမဂွ္ ညးမခ်႘ဒရာင္ ပေရင္ပညာတံ အာတ္မိက္

ကဵႏူေကၜာန္ဗဒွ္ ေပဲါဓ႐ုီ ပႜဲဍဳင္လၢဳင္ ညးစှး ၐုိတ္ ၂၆၀ တၜ တုိန္စုိပ္တုဲ ညံင္ေကာန္ငၛာ္ ေကာန္ဍဳင္အရင္တံ ေသၢာံဂြံအေခါင္ ေဗၲာန္လိက္ ဘာသာမိမမာန္ဂွ္ ဂေကာံမခ်႘ဓရာင္ သြက္အေခါင္အရာမှိဟ္ သြာင္ပေရင္ပညာ ၄၀ ဂေကာံတံ အာတ္မိက္ပၲဳိန္ထၞး ကုအလုႝအသ႘အုိတ္ရ။

ဂေကာံမခ်႘ဓရာင္ သြက္အေခါင္အရာမှိဟ္တံ ခ်ဴဓဇက္ မူအေၿပာံ ပႜဲေပဲါသ႘ကၜ႘ ဍဳင္လၢဳင္ စႏူစဿတ္တၛဲ အံက္တဝ္ဗာ ၆ စုႝကုႝစုိပ္ ၀၇ ဂွ္တုဲ သြက္ဂြံဒက္ပၲန္ ေသှာတ္ပေရင္ပညာ ဍဳင္ဗဿာ၊ ကိစၥ စပ္ကုႝေဗၲာန္လိက္ ဘာသာေကာန္အရင္၊ သြက္ဂြံဒက္ပၲန္ ေသှာတ္ပေရင္ပညာတဿိဂွ္ ညံင္ဂြံသုင္ေစာဲ ဂလုိင္ပၲဳိန္ၾသန္၊ သြက္ညးဍဳင္ကြာန္တံ ညံင္ဂြံဒွ္ေသှာတ္ပေရင္ပညာ ဟြံမြဲကုႝငၛဳဟ္မးမာန္တံဂွ္ ပၲဳိန္ထၞးဏာ ကုအလုႝအသ႘ရ။

အနာဂတ္ဏံ ပႜဲဍဳင္ဗဿာဂွ္ ဘာသာမိမ ဒးေဗၲာန္ ႏူတန္သၨဳိင္ကုီ ဘာသာသုင္ေစာဲ ပႜဲ႐ုင္ ဘာသာဗဿာကုီ ဘာသာအဂၤလိက္ ဘာသာဂၜးတိကုီ ဒးေဗၲာန္အာအဓိက ပိဘာသာေရာင္ဂွ္ ခ်ဴဓဇက္လဝ္ ပႜဲမူအေျပာံဂွ္ရ။

ေသှာတ္ေဗၲာန္ပညာ ေကာန္ဍဳင္အရင္တံဂွ္ တၜပညာညးတံေဟင္ အုပ္ဓုပ္ေကာပ္ကာဲအာ ပဝ္လၿဇ႘ ပေရင္ပညာညးတံတုဲ ကြးဘာ ႏူတြဳႝရးနာနာတံဂွ္ေလဝ္ အေခါင္တုိန္တကၠသုႝ တုပ္သဿဟ္  ကုကြးဘာဗဿာတံ ဒးႏြံကုီေရာင္ဂွ္ ညးစှးေကာန္ဍဳင္အရင္ ႏူဂေကာံမခ်႘ဓရာင္ သြက္အေခါင္အရာမှိဟ္ ပၲဳိန္ထၞးလဝ္ လညာတ္ညးတံ ပႜဲေပဲါသ႘ကၜ႘ဂွ္အုိတ္ရ။

“ပႜဲတြဳႝရးညးကုညး ေသှာတ္ပေရင္ပညာ ဗုီႏြံပဿိက္ဂွ္ ညးစှးေကာန္ဍဳင္အရင္တံ ပၲဳိန္ထၞးလညာတ္ တုပ္သဿဟ္ဒဿံင္တုဲ ပု႙ထံက္ဂလာန္ဖအုိတ္။ လညာတ္ထံက္ဂလာန္ ဟြံဂြံဂွ္ မြဲေလဝ္ဟြံပါပုဟ္” သာ္ဝြံ ကႜဳိပ္သၠဳိပ္ကြးဘာ ၈၈ မပါလုပ္ ပႜဲေပဲါသ႘ကၜ႘ဂွ္မြဲတၜ ေမန္ကုိဝ္နာင္ ဟုီရ။

“ဘာသာဟုီဂွ္ ဆက္စပ္ဒဿံင္ကုႝ ေယန္သှာင္ကုႝ အခုိက္ကှာေဏာင္။ ဣဏံဂွ္ ကိစၥေဇှာ္မံင္ေဏာင္။ ယဝ္ရဂြံကၜဳင္ အေခါင္ေဗၲာန္လိက္ ဘာသာမိမေတွ္ ဂကူညးတံဂွ္ ညးတံ ေကတ္ကၜဳင္ဂုဏ္စရာဲ သဿးဟြံက အၾကာဂကူမြဲ ကုမြဲဂွ္ေလဝ္ ကၜိဳဟ္ကၜဳင္ ဒုင္စသိုင္ေလပ္ကၜဳင္ေဏာင္” သာ္ဝြံ ညးမဖန္ဗဒွ္ သြက္ေပဲါသ႘ကၜ႘ဂွ္မြဲတၜ ဒံက္တာတိင္ေလြန္ ဟုီထၞးရ။

ၐုိန္ရပု႙ဒွ္ ဂကူတှဟ္ျခာ၊ မံင္မြဲဍဳင္ သုင္မြဲဍာ္ကုီေလဝ္ ဘာသာဂွ္ သြက္ဂြံထိင္ဒဝ္ အခုိက္ကှာေယန္သှာင္သဿးဟြံေသင္ သုီဒွ္ပေရင္အထံက္အ႐ုီကုႝ ဓဝ္ၐုိဟ္လလမ္ ပႜဲဂေကာံမှိဟ္ပု႙တံကုီေရာင္ဂွ္ ညးဆက္ဟုီရ။

ယဝ္ရေကာန္ငၛာ္ေကာန္ဍဳင္အရင္တံ ဂြံေဗၲာန္ ဘာသာမိမဇကုမၢး ပုႝတုဲ ေကက္သကာမာန္ရ။ ယဝ္ရေဍံတံ ကၜဳိဟ္ကၜဳင္ အေရဝ္ဘာသာေဍံတံတုဲမွ ေဗၲာန္အေရဝ္ ဘာသာတှဟ္မၢး ပုႝတုဲေလပ္ေလာဲသြာေရာင္ဂွ္ေလဝ္ ညးဆက္ဟုီရ။

“ပႜဲဍဳင္ပု႙ဂွ္ ဟုိတ္ႏူေကာန္ဍဳင္အရင္ဗြဲမဂၜဳိင္ တန္တဵဒဿံင္တုဲ ညံင္ေသၢာံဂြံ အေခါင္ေဗၲာန္လိက္ ဘာသာညးတံကုီဂွ္ ကိစၥေဇှာ္မံင္ရ။ ယဝ္ရပု႙ ဟြံမိက္ကုႝ ဍဳင္ပၚထကးအာေတွ္ လညာတ္စပ္ကုႝထိင္ဒဝ္ လိက္ပတ္ေယန္သှာင္ဂွ္ ဒးဒုင္တဲေထက္ေရာင္” သာ္ဝြံ ေမန္ကုိဝ္နာင္ ဟုီရ။

ညံင္ကဿိန္ဍဳင္ပု႙ ဂြံဗုိန္ခုိင္ဂွ္ ဂကူမြဲကုမြဲ ပု႙တံ ဒးသၸသမၲီညးသၠအ္တုဲ ဒးဒက္ပၲန္အာ ဓဝ္ပေတွ္ အၾကာညးမြဲ ကုမြဲေရာင္ဂွ္ေလဝ္ ညးဆက္ဟုီရ။

ေသှာတ္ပေရင္ပညာ ပႜဲဍဳင္ဗဿာဂွ္ အၥာတံ အေခါင္ေဗၲာန္လိက္ ဗၜးဗၜးၐးၐး ဟြံမြဲေရာင္ သာ္ဝြံ ညးမဒက္ပၲန္လဝ္ ဌာနပေရင္ပညာ ၿပံင္ဒှာဲ ေကုာံ အာစာ မေဗၲာန္မံင္လိက္ ကုေကာန္ဍဳင္ဗဿာ ပႜဲဍဳင္ဇင္မာဲမြဲတၜ ဒံက္တာတိင္ေလြန္ ဟုီဓမံက္ထၞးရ။

ဟုိတ္ႏူညးတံ ဒးကလင္ဒဿံင္ပဿိင္ ႏူကဆံင္လၲဴေတံဂွ္ရ ဟြံတုပ္ကုႝ နဲကဲေဗၲာန္ပညာ ဍဳင္ေသံရ။ တုဲပၜန္ ကေပါတ္ကရိယာ စပ္ကုႝသုင္ေစာဲ ပႜဲအရာေဗၲာန္လိက္တံေလဝ္ ဟြံဍဳိက္ေပင္သဿးဟြံက ခရိတ္ၾသန္ဂိတု အၥာဘာတံေလဝ္ ေအာန္ေလာန္ေကြံေကြံရ။

ေသှာတ္ေဗၲာန္ပညာ ဍဳင္ေသံဂွ္ စုိပ္မံင္တရဵတုဲ ဇဿာပ္ေကာန္ငၛာ္ ဒးတုိန္ဘာ စုႝကုႝ ၁၁ တန္ကုီေလဝ္ ေသှာတ္ေဗၲာန္ပညာ ဍဳင္ဗဿာဂွ္ ဒုႝကုႝတန္မူလေလဝ္ ဟြံမြဲဏီေရာင္ဂွ္ ညးဟုီရ။

ပႜဲဍဳင္ေသံဂွ္ ကၜာဟြံဂြံ ေဗၲာန္လိက္ဏီ တန္ေဗၲာန္ကြတ္အၥာ ညးတံ ဒးတုိန္လဝ္ကၜာတုဲ ပႜဲအရာေဗၲာန္လိက္ဂွ္ အၥာဘာညးတံ ဍာ္ဒေကဝ္စုိပ္ဒဿံင္ရ။ အၥာဘာ ပႜဲဍဳင္ဗဿာဂွ္ ဍာ္ဒေကဝ္ ဟြံစုိပ္သဿးဟြံက ဗလးတိ သြက္ဂအာင္ဘာတံဂွ္ေလဝ္ ႐ုမ္႐ုမ္ဂပ္ပ္ ဟြံမြဲတုဲ တှဟ္ျခာႏူကုႝ ဍဳင္ေသံအုိတ္ရ။

“ပႜဲအခန္ေဗၲာန္လိက္အဏံ (ဍဳင္ဗဿာ) ဂွ္ မြဲမြဲအခန္ေတွ္ ကြးဘာ ႏြံၐုိတ္ ၈၀ တၜ မြဲတဲ။ ဍဳင္ေသံေတံေတွ္ ၐုိတ္ ၅၀ တၜရေဏာင္ ႏြံ။ ေဗၲာန္လိက္ကြးဘာဂၜဳိင္င္ေတွ္ ေဍံတံ အာ႐ုီေအာန္အာကုႝ လိက္ေဏာင္” သာ္ဝြံ ဒံက္တာတိင္ေလြန္ ဟုီရ။

Read more »