အ႐ွဳံးသမား ဘဝကိုေရာက္ခဲ႕တယ္

တရံေရာအခါ…
႐ြာငယ္တ႐ြာသည္၊ စည္ပင္ဝေျပာ
အလွေတာျဖင္႕၊ ျပည္႕ဝဖူလုံ
စားမကုန္ဘြယ္ ဥစၥာဓနလွ်ံခဲ႕သည္။

အမိေျမလႊာ၊ လယ္ယာခြင္တြင္
တီထြင္စုိက္ပ်ိဳး၊ အထြက္တိုး၍
မိုးေျမအလွ ဆင္ခဲ႕သည္။

ဘုရားေက်ာင္းကန္၊ ေစတီယံဝယ္
ဝင္႕ၾကြားထယ္ဝါ၊ ဂုဏ္ယူစရာျဖင္႕
နယ္ျခားအေရာက္ေမႊးခဲ႕သည္။

သာယာျငိမ္းခ်မ္း ဘဝပန္းတင္႕ခ်ိန္၊
ေဝဆာျပည္႕ျဖိဳး တန္ခုိးထြားခ်ိန္၊
တက္ၾကႊႏိုးၾကား ထို႐ြာသားသည္၊
႐ြာကာစည္း႐ိုး မက်ိဳးေပါက္ရန္၊
တည္ေဆာက္မွဳကင္း ႐ိုးသားျခင္းျဖင္႕
ဂုဏ္ယူျခင္းမူ ယူခဲ႕သည္။

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရာ မလိမ္မာဘဲ
ဝင္႕ဝါပလႊား မာနထြားခဲ႕။

တေန႕သ၌…
႐ြာနီးခ်ဳပ္နား တနယ္သား၏
ေလာဘတရား အေမွာက္မွားေၾကာင္႕
စည္း႐ိုးမဲ႕ကင္း ထို႐ြာတြင္းသို႕
ခ်င္းနင္းဝင္ေရာက္ လက္ေအာက္ခံအျဖစ္
သိမ္းခဲ႕ရာ…

ဘဝင္စိတ္လြဲ သတိနဲ၍
တပါးလက္ထဲေရာက္ခဲ႕႐ွာ။
စာေပစီးပြား အလွမ်ားမွ
ဘဝဆုံး႐ွံဳး အညႊန္႕တုံးကာ
အ႐ွံဳးသမားဘဝကို ေရာက္ခဲ႕တယ္။

မင္းခ်မ္းထိုက္

(ခိုင္ထက္၊ မင္းခ်မ္းထိုက္တို႕၏ “က်ေနာ္တို႕၏ေလွကား”ကဗ်ာမ်ား၊၊ ၁၉၈၄)

Posted in: ကဗ်ဂတာပ္ေခတ္