မြန္တို႔ဌာေန ရာမည

ဘာျဖစ္လို႕မြန္လူမ်ိဳးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္မယ္လို႕ေျပာတာလဲ ........ ဘယ္အလုပ္မဆို လြယ္တဲ့အလုပ္ခက္တဲ့အလုပ္ဆိုတာ ရွိတတ္ပါတယ္။ လြယ္တာက ေတာ့ေ၀ဖန္ေရးေလကန္ေရးအလုပ္ဘဲ။ ခက္တာက စိတ္ ကူးစိတ္သန္းကိုလက္ေတြ႕အေကာင္ထည္ေဖၚတာျဖစ္တယ္။ မြန္လူမ်ိဳး ေတြ ေပ်ာက္မွာလားဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးနဲ႕ပတ္သက္ျပီးေ၀ဖန္သံ အၾကံ ျပဳသံေတြ အေတာ္ေလး ေတြ႕ရတယ္။ အခ်ိဳ႕က မြန္လူမ်ိဳးေတြ ေပ်ာက္မယ္ ဆိုတဲ့အယူဆ လက္မခံပါဘူး။ အမ်ားစုကေတာ့ သတိေပးတဲ့စာျဖစ္တဲ့အ တြက္ၾကိဳဆိုၾကတယ္။ နဲနဲေလး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဲလို သတိေပးလိုက္လို႕ က်ေနာ္တို႕ ဆိုးက်ိဳးတစုံတရာ ျဖစ္ေစခဲ့သလား။ လူမ်ိဳးေရးအသိ သတိ တိုးလို႕ မြန္အမ်ိဳးုသားတုိင္းအတြက္ အက်ိဳးယုတ္ပါသလားဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဆင္ျခင္နိဳင္မယ္ သတိေတြ ရွိလာရင္ ပိုၾကိဳးစားၾကတာဘဲ။ တစ္ခုသတိထားမိတာက အားလုံးေသာ မြန္လူမ်ိဳးေတြ က မြန္လူမ်ိဳးေပ်ာက္ မွာကို အေတာ္ေလး ေၾကာက္ရြ႕ံတုန္လွဳပ္ေလာက္ေအာင္ အမ်ိဳးကို ခ်စ္တာ ကုိသိရတဲ့အတြက္အတိုင္းမသိ ၀မ္းသာတယ္။ အဲလို မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေတြက မြန္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ စကားစာေပ ယဥ္ေက်းမူ ထိမ္းသိမ္းနိဳင္ဘို႕ အေထာက္ ကူ ျဖစ္ခဲ့ရင္ တကယ့္မဂၤလာပါဘဲ။ အခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕က မေပ်ာက္နိဳင္ပါဘူးလို႕ ေျဖဆည္ေတြးပါတယ္။ ဒါကို လည္းသတိထားမိတယ္။ မင္းတုိ႕လူမ်ိဳးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္္မယ္လို႕ေျပာတာကို ဘယ္လူမ်ိဳးမွ ခံနိဳင္မယ္မထင္ပါဘူး ။ သမိုင္းေၾကာင္းေလးနဲ႕ရွင္းျပခ်င္တယ္။ ၁၈၂၄ မွာ ပထမ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ စစ္ျဖစ္တယ္။ ၁၈၂၇ ေရာက္ေတာ့ မုတၱ ေတာင္ပိုင္းကို ယိုးဒယားေတြ ၀င္တုိက္ျပီးလူေပါင္း ၁၆၀၀၀ေလာက္ ယုိးဒ ယားေရာက္ခဲ့ျပန္တယ္။ အဲအခ်ိန္ တနသၤာရီတိုင္းတစ္ခုလုံး ( ခန္႕မွန္း) လူေပါင္း ၇၀၀၀၀ ေလာက္သာရွိမယ္လို႕ခန္႕မွန္းခဲ့တယ္။ မင္းအဆက္ဆက္ မုတၱမဗဟုိျပဳ ျမိဳ႕ ၃၂ ျမိဳ႕မွာ လူေန ၂၀ လူမဲ့၁၂ ျမိဳ႕လို႕ေဖၚျပထားတယ္။ တနသၤာရီ တိုင္းမင္းၾကီး ကပၸတိန္ဒူရန္႕က ၁၈၃၄ မွာ က်ိဳက္ခမိီ ေမာ္လျမိဳင္ကားလမ္းေဖါက္ျပီး လူသူကင္းေနတဲ့ ေမာ္လျမိဳင္ မုဒုံေဒသကို မြန္လူမ်ိဳးေတြ ဆြဲေဆာင္ေခၚသြင္းခဲ့တယ္။ ပုသိမ္ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚကမြန္ ေတြ၊ ယိုးဒယားေရာက္မြန္လူမ်ိဳးေတြကိုလည္းဆြဲေဆာင္ေခၚသြင္းတယ္။ ပသွ်ုဳးလူမ်ိဳးမ်ားကို ျမိတ္ထား၀ယ္ေဒသကိုေခၚသြင္းဆြဲေဆာင္ခဲ့တယ္။ နိဳင္ငံျခားသား တရုတ္ ကုလားမ်ားကိုလည္းေခၚသြင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ တုန္းက ဘာသာစကားဟာမြန္ျဖစ္တယ္။ မြန္လုိသာအသုံးျပဳျပီး မြန္ေဒသ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ ဟာ မြန္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားသာျဖစ္တယ္။ အသုံးျပဳခဲ့တာ မြန္စာေတြျဖစ္တယ္။ မြန္စာ အသုံးျပဳခဲ့တဲ့ သက္ေသအေထာက္ထားစာအုပ္မ်ားစြာရွိပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေတြကို စု ေဆာင္းထားပါတယ္။ မြန္စာ အသုံးျပဳေနတဲ့အတြက္ မြန္စကားဘယ္ေလာက္ တြင္က်ယ္ေနမယ္ဆိုတာ ရွင္းျပစရာမလုိေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။ ၁၉၅၀အထိ မြန္စာကုိသာ တြင္က်ယ္စြာ ေရးသားခဲ့တယ္။ သင္ခဲ့ၾကတယ္။ အစိုးရလဲ အသိမွတ္ျပဳတယ္။ ဥပမာတစ္ခုေပးရရင္ မုဒုံျမိဳ႕နယ္က်ိဳက္ရြဲေက်ာင္းတိုက္ ဟာမြန္စာနဲ႕အတန္းပညာေတြ သင္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီ ၁၉၄၅ တစ္၀ိုက္ က်ိဳက္ရြဲေက်ာင္းတုိက္က ၇ တန္းအဆင့္ေက်ာင္းသားဟာ အစုိးရဌာနမွာ ရာထူးေကာင္းေကာင္းရလို႕ က်ိဳက္ရြဲေက်ာင္းတိုက္ကနာမည္ေက်ာ္ပါတယ္။ တရုတ္ကုုလားေတြ မြန္ စကားကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ ေျပာနိဳင္ၾကတာ ၂၀ ရာစု အလယ္ပိုင္းေလာက္အထိ ျဖစ္တယ္။ အရင္က လူမ်ိဳးျခားေတြ ေစ်းေရာင္းေစ်း၀ယ္လုပ္လို႕ရေအာင္ ေဒသစကားတတ္ရတယ္သင္ရတယ္။ မြန္စကားမွ မတတ္ရင္ ဘယ္လိုမွ ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားလို႕မရခဲ့ဘူး။ ဒါကေတာ့ သဘာ၀တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေရမ်ားေရနိဳင္သေဘာတရားပါ။ မြန္လဲတတ္ ကရင္လဲတတ္သူလဲရွိတယ္။ လက္ရွိမုဒုံျမိဳ႕ေပၚလူ လူဦးေရ ၅ေသာင္းခန္႕ရွိတယ္ ။ ရြာေတြမပါဘူး။ အဲဒီငါးေသာင္းမွာ ျမန္မာစကားအကုန္တတ္တယ္။မြန္စကားတတ္တာ တစ္ေသာင္းမျပည့္ဘူး ။ ျမန္မာစကားမတတ္ရင္ အကုန္ခက္တဲ့ သေဘာရွိလာတယ္။ မြန္စာမသင္ခ်င္ေနမယ္။ ျမန္မာစာကတတ္ရမဲ့အယူ ဆပါ။ စာသင္မလားေစ်း၀ယ္မလား ခရီးသြားမလား။ေနာက္ဆုံးအခု က်ေနာ္တို႕လို မြန္ေတြေတာင္ စာမတတ္တာသတိထားၾကည့္ရင္သိတယ္။ လက္ရွိတြင္က်ယ္စြာ အသုံးျပဳေနရေတာ့ သင္ကိုသင္ရမယ့္ တတ္ကိုတတ္ ရမယ့္သဘာ၀တစ္ခုပါ။ ေနာက္တစ္ခု က စကားလြမ္းမုိးျခင္းမွာ နားယဥ္ ပါးျခင္း ( listening ) အေရးပါတယ္။ အသံေတြက နားကိုယဥ္ပါးေစတယ္။ ေဘးပတ္လည္လည္ ၀န္းက်င္ က စကားသံ သီခ်င္းသံ ရုပ္္ျမင္ဇာတ္လမ္း စာေပေတြ ဟာ လက္လွမ္းမွီရာအကုန္ရွိေနတယ္။ ေမာ္လျမိဳင္မုဒုံသထုံ စတဲ့ျမိဳ႕ေပၚမွာေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားတာ တစ္ဦးကို တစ္ဦးေျပာဆိုဆက္ ဆံတာ ျမန္မာစကားျဖစ္လာတယ္။ မြန္စကားတစ္ခုထဲ တတ္သူတစ္ဦးေမာ္လျမိဳင္မွာ မုဒုံေစ်းထဲ မွာ ေစ်းသြား၀ယ္ၾကည့္ပါ။ မြန္လို ေျပာ၀ယ္ရင္ အခက္ခဲ မ်ားစြာေတြ႕ေနရျပီ။ ရြာေတြမွာ မြန္စကား သာအသုံးျပဳေနေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့တေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ဆက္ဆံေရး ကိစၥ ေတြ ျဖစ္လာရင္ အလုိလိုသင္လာမဲ့တတ္လာမဲ့စကားဟာျမန္မာစကား ျဖစ္တယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာလာရင္ အဲဒီသေဘာတရားေတြ႕လာရမယ္။ အဲဒီအခက္ခဲေတြက အေျခခံက်လာပါျပီ။ ေနာက္ဥပမာတစ္ခုေပးပါအုံးမယ္။ ျမဳ႕ိအမည္ရပ္ကြက္ေတြနဲ႕ မြန္အမည္ကေန ျမန္မာ အမည္ေျပာင္းသြားတာ ထုိင္ေရးေနရင္ ေရးလို႕မကုန္နိဳင္ဘူး ။ မုလ္ဍဳင္" လို႕ ေခၚတဲ့ မုဒုံျမိဳ႕ျဖစ္တည္ လာတာ ၁၁၂ နွစ္သာ ရွိေသးတယ္။အရင္က ဇရားျမိဳ႕( ကမာ၀က္) က ျမိဳ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခုသုံးေနတာက"မုဟ္ဍဳင္ " လို႕ေခၚတဲ့စကားလား မုဒုံလို႕ေခၚတဲ့နာမည္လား။ မုဟ္ဍဳင္ ျဖစ္လာမဲ့ မုဒုံ အမည္ကို မုဟ္ဍဳင္လုိ႕ျပန္မည့္ခ်င္တယ္။ မုဟ္ဍဳင္ေဇာ္ ေခၚတဲ ့မုဒုံၾကီးအရပ္။ ဘာတိြ ေခၚတဲ့ေက်ာင္းသစ္၊ ကၠံလဗင္ျမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ ေကာ့ဟဗင္ ၊ ဘာသီ ကေန သိမ္ေက်ာင္း အရပ္၊အစာစင္( ရွမ္းဆရာေနရာအရပ္ကိုအစြဲျပဳ ) ကိုစာစင္ ၊ သဘင္ေဇွာ္ ကို ကန္ၾကီးစသျဖင့္ေခၚလာခဲ့ျပီ ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြက နွစ္ေပါင္းတစ္ရာအတြင္းေျပာင္းလဲသြားတဲ့နာမည္ျဖစ္သလို အခ်ိဳ႕နာမည္ ေတြက နွစ္တစ္ရာမျပည့္ေသးဘူး။ က်ာ္သဘင္ေဇ္ွာ္ လို႕ေခၚတဲ့ကန္ၾကီး ဘုရားကို ဘယ္သူက က်ိဳက္သဘင္ေဇွာ္လို႕ေခၚပါေတာ့သလဲ။ မုဒုံျမိဳ႕သား ေတြကို ကန္ၾကီးဘုရားေခၚတာ မွားတယ္လို႕ေျပာရင္ လက္ခံၾကပါ့မလား။ စဥ္းစားစရာက ရပ္ကြက္နာမည္ ဘုရားနာမည္ အသုံးေဆာင္ေတြကအစ ေျပာင္းလဲခဲ့တာေတြ ဟာ အေျခခံ ေျပာင္းလဲမူ လို႕ နာမည္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားသုံးသပ္ရင္ အႏၱရယ္တစ္ခု ဆိုတာ သိ လာမယ္။ အေရးၾကီးတဲ့အေျခခံေတြျဖစ္တယ္။ ျမန္မာ အမည္က ေန မြန္အမည္ ေျပာင္းလာတဲ့ ရပ္ကြက္ သုိ႕ ျမိဳ႕ အမည္တစ္ခု သာ ေျပာျပေစခ်င္တယ္။ တစ္ခုတည္းေသာနာမည္သိရရင္ဘဲေက်နပ္ျပီ။ ျမန္ မာ စာေစာင္ေတြ ဂ်ာနယ္ေတြ တစ္ပတ္ ခုနစ္ရက္ထြက္ေနၾကတယ္။ လမ္းေဘးမွာ စာေစာင္ေတြ ေပါမွေပါ။ မြန္လို ေရးတဲ့ဂ်ာနယ္ေလး လက္ညိဳးထုိးျပပါ ။ ဘယ္မွာလဲမြန္လိုေရးတဲ့စာေေစာင္တစ္ေစာင္ ။ ဘယ္သူမွ မဖတ္တတ္တာ ကို ဘယ္သူမွ မထုတ္တာ သဘာ၀ပါ။ က်ေနာ္ ဟာမြန္တုိင္းရင္းသားတစ္ဦးျဖစ္တယ္။ မြန္လူမ်ိဳးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္မွာ ကို သမိုင္းပညာရွင္ေတြ ေျပာတာကို ေသခ်ာစဥ္းစားတယ္။ သမိုင္းသုေတ သီဆို တာသမိုင္းအေၾကာင္းကို က်ေနာ္တို႕ထက္ အမ်ားၾကီးေနာေက် ေအာင္သိတယ္။ လက္ရွိဆရာၾကီးေဒါက္တာနိဳင္ပန္းလွလို အယူဆရွိတာ က လက္ရွိျမန္မာနိဳင္ငံသမိုင္းအဖြဲ႕၀င္ ဦးစံ၀င္းျဖစ္တယ္။ ဦးစံ၀င္းဟာ မြန္ ေဒသဖြ႕ံျဖိဳးေရးအတြက္ အိပ္သြန္ဖာေမွာက္အလုပ္လုပ္ေပးေနတယ္။ သု ၀ဏၰဘူမိိသုေတသန စာတန္းကို အခ်ိန္ယူျပိးျပဳစုခဲ့တယ္။ သု၀ဏၰဘူမိ အေၾကာင္း ကမၻာကိုေၾကာ္ျငာနိဳင္ခဲ့တဲ့စာတန္းျဖစ္တယ္။ သူ လဲမြန္လူမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႕မြန္လူမ်ိဳးေတြ မေပ်ာက္ကြယ္ဘို႕အလုပ္ က အေရးပါလာသလို လြယ္လြယ္ေတြးလို႕မရနိဳင္ေတာ့ဘူး။ အကုန္လုံး ဆင္ျခင္နိဳင္ဘို႕လိုလာျပီ။ လုပ္ေဆာင္ဘို႕နည္းလမ္းေတြ လုိအပ္လာျပီ။ ပ်ဳလို မေပ်ာက္ကြယ္ဘို႕သတိေပးခ်င္တာ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ တယ္။ဘာလုပ္သင့္သလဲ။ ဘာေတြ အဓိက က်သလဲ ဒါေတြကို ဘဲစဥ္းစားမယ္။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ျမန္မာစာ လြမ္းမိုးတာကို ေျပာခ်င္တယ္။ အထင္ကရေနရာေတြကိုမြန္နာမည္ျပန္ေပး ခ်င္တယ္။ ျပန္ေျပာင္းလို႕ရနိဳင္သလား။ `က်ိဳက္ကၠသိယို ` ေခၚတဲ့အဓိပၸါလ္ရွိတဲ့ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားကို ...က်ာ္ေစာ့ေယ(အသံထြက္) ျပန္ေခၚခ်င္တယ္၊ အမည္ျပန္ေပးခ်င္တယ္ ရနိဳင္မလား။ ျဖစ္နိဳင္မလား ။ နာမည္ေတြကအစ ေျပာင္းေနတယ္.။ အဲဒီနာမည္ေတြနဲ႕ရင္းနွီးလာတယ္။ ဒါကို အေသးဖြဲကိစၥ လို႕သတ္မွတ္လုိ႕မရနိဳင္ေတာ့တာကို ေသခ်ာစြာစဥ္း စားေစခ်င္လို႕ေရးတဲ့စာျဖစ္တယ္။ သတိ ဆို တာက ပိုတယ္မရွိဘူး။ ဆင္ျခင္ေတြးေတာျပီး မြန္တစ္မ်ိဳးသားလုံးအသိနဲ႕ပါ၀င္လွဳပ္ရွားၾကိဳးစား ေတာင္မွ ေနာင္အနွစ္ေလးဆယ္ေလာက္ၾကာရင္ အေျဖတစ္ခု ရလာမဲ့ၾကီး က်ယ္တဲ့ကိစၥ ျဖစ္တယ္။ မ်ိဳးဆက္ တစ္ဆက္ေလာက္ဆက္တုိက္ၾကိဳးစား ရမယ္လို႕သတိေပးေျပာၾကားရင္း မြန္လူမ်ိဳးအေပါင္းကမၻာက ေပ်ာက္မွာ လားဆိုတဲ့ ကိစၥ ကို စဥ္းစားၾကပါလို႕ နိဳးေဆာ္ပါတယ္။ မင္းတို႕လူမ်ိဳးေပ်ာက္မယ္လုိ႕ ေျပာရင္ ဆတ္ဆတ္ခါနာတယ္။ အခု ကိစၥ ကိုလည္း က်ေနာ္တို႕အားလုံးပူးေပါင္းပါ၀င္မွ ျဖစ္မယ္ဆို တာ သတိေပးလိုရင္းျဖစ္တယ္။ ဆင္ျခင္နိဳင္ၾကပါေစ။ ( ၁၈. ၁၀. ၂၀၁၃)

Posted in: မြန္သတင္းမ်ား