9:52 AM
Kawzarblogger.sport.co
(၁/၂၀၁၁) သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ထည့္ေျပာသြားတဲ့ “ကခ်င္ျပည္နယ္
ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆႏၵျပဳေမတၱာရပ္ခံ ေတာင္းဆိုစာမ်ား” ကုိ ၾသဂုတ္လ
(၁၆) ရက္ေန႔က စတင္ၿပီး သတင္းစာေနာက္ေက်ာဖံုးမွာ ေဖၚျပလာခဲ့ပါတယ္။
ယခုေဆာင္းပါးေရးတဲ့ ၾသဂုတ္လ (၁၇) ရက္ေန႔ သတင္းစာမွာလည္း ေဖၚျပထားပါတယ္။ ေနာက္ရက္မ်ားမွာလည္း ဆက္လက္ေဖၚျပမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေဖၚျပထားတာ ၂ ခုရွိေနပါၿပီ။
- ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ား ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ဗဟုိေကာ္မတီ (၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ ၂၈ ရက္)
- ကခ်င္ျပည္နယ္ ရွမ္းမ်ိဳးႏြယ္စုကုိယ္စားလွယ္မ်ား (၂၀၁၁ ဇူလုိင္လ ၂၄ ရက္)
ကခ်င္ျပည္နယ္က မိမိႏွစ္သက္ယံုၾကည္ရာ ဘာသာေပါင္းစံုကို ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ လူမ်ဳိးစံုျပည္သူေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆိုတာ မေကာင္းဘူးလား။ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ လိုအပ္္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူ။ ရွမ္းျပည္နယ္မွာလည္း လိုအပ္ေနပါတယ္။ ကရင္ျပည္နယ္မွာလည္း လိုအပ္ပါတယ္။ မြန္ျပည္နယ္မွာလည္း လိုအပ္ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္ ဆိုတဲ့ ျပည္နယ္ ၄ ခုမွာပဲ ကြက္ၿပီး လိုအပ္ေနတာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ လံုးဝမဟုတ္ပါဘူ။ တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လံုးမွာ လိုအပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လိုအပ္ေနတဲ့ ကိစၥႀကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
လူမ်ဳိးေပါင္းစံုျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္းနဲ႔အမွ် ေတာင့္တေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အာသာဆႏၵလည္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔တုိင္းျပည္ဟာ လြတ္လပ္ပင္လြတ္လပ္ခဲ့ေသာ္ျငားလည္း ညီၫြတ္မႈၿပိဳကြဲၿပီး၊ ျပည္တြင္း စစ္မီးႀကီးေတာက္ေလာင္ခဲ့ရကာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပ်က္ျပားခဲ့ၾကရတာဟာ ဒီကေန႔အထိပဲ မဟုတ္ပါလား။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ေနာ္တို႔ အဖိုးအဖြားေတြေခတ္မွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေတာင့္တခဲ့ၾကတယ္။ အေဖအေမေတြေခတ္မွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေတာင့္တခဲ့ၾကတယ္။ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ေနာ္တို႔ေခတ္မွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေတာင့္တေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္းဆိုေနရဆဲျဖစ္တယ္။ တုိက္ပြဲဝင္ေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးဟာ ၁၉၄၈ ကေနစတင္ခဲ့တာဆုိတာေတာ့ အခုဆိုရင္ (၆၃) ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္ခဲ့ၿပီ။ (၆၃) ႏွစ္တာ ကာလတစ္ေလွ်ာက္မွာ အုပ္စုိးခဲ့တဲ့အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္ (ဖဆပလ) (အိမ္ေစာင့္) (ပထစ) (ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ) (မဆလ) (နဝတ-နအဖ)စစ္အစုိးရကေန ယေန႔သမၼတ ဦးသိန္းစိန္လက္ထက္ထိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအရသာကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ မခံစားခဲ့ၾကရေသးပါဘူး။ တုိင္းရင္းသားေတြ ေနထိုင္တဲ့ျပည္နယ္ေတြကေတာ့ပိုၿပီး က်ီးလန္႔စားစား၊ အထိတ္ထိတ္အလန႔္လန္႔ေနခဲ့ရတာပါ။ ေနေနရဆဲပါ။
အဲဒီလုိေနခဲ့ရတဲ့ ဘဝေတြ၊ ခါးသီးမႈေတြကို လူမ်ဳိးစံုျပည္သူမ်ားက လံုးဝမလိုေတာ့ပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေရလုိလလို၊ သကာလိုပ်ားလိုခ်ဳိခ်ဳိျမျမခံစားရရွိလိုေနၾကတာပါ။ စစ္မွန္တဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုသာ လိုလားတာပါ။ ခဏပန္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ကြက္ၾကားၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ သတင္းစာထဲက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ယာယီၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာေတြကို မလိုခ်င္ၾကပါဘူး။
စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုသာ လူမ်ဳိးစံုျပည္သူအေပါင္းက လိုလားေတာင့္တေနၾကတာပါ။ ေရေဘး၊ ေလေဘး၊ မုန္တုိင္းေဘး စတဲ့ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ေတြကလည္း ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့အထဲ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ကင္းမဲ့ေနျပန္ ေတာ့က်ေနာ္တို႔ လူမ်ိဳးစံုျပည္သူေတြဘဝဟာ မုန္႔ေလေပြဆင္နင္းသလို ျဖစ္ေနၾကရရွာတာပါ။ အဲဒီလိုဘဝအသိေတြထဲကေန စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အူလိႈက္သည္းလႈိက္လိုလားေနၾကတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အစိုးရအဆက္ဆက္ကလည္း “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” ရခဲ့ၿပီလုိ႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဒီေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ လက္ေတြ႔မွာ တကယ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ျဖတ္သန္းခံစားခဲ့ၾကတဲ့လူမ်ဳိးေပါင္းစံုျပည္သူမ်ားက ဘဝအသိနဲ႔ယွဥ္ၿပီး နားလည္ၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။
အဖြ႔ဲ(၄၀) နဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ စစ္မွန္တဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရခဲ့ေသးဘူးဆို ပကတိျဖစ္ရပ္ မွန္ပဲမဟုတ္ပါလားခင္ဗ်ာ။ ဟိုးယခင္ေခတ္ေတြမွာလည္း လက္နက္နဲ႔ဒီမိုကေရစီလဲတယ္ဆိုတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ လက္နက္ခ်တဲ့ျဖစ္ရပ္ ေတြရွိခဲ့တာပဲေလ။
လဲတဲ့သူေတြသာ လဲသြားၾကတာပါ။ လက္နက္ခ်သူေတြသာခ်သြားၾကပါတယ္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရခဲ့ပါဘူး။
စစ္မွန္ၿပီးေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဘယ္လိုရရွိႏုိင္မလဲ။
ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္လို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပ်က္ျပားရတာပဲ။
ျပည္တြင္းစစ္ ဘာလို႔ျဖစ္သလဲ။
ျပည္တြင္းစစ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးျပႆနာ၊ တိုင္းရင္းသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ျပႆနာနဲ႔ ဒီမိုကေရစီျပႆနာတို႔နဲ႔ တုိက္႐ုိက္ဆက္စပ္ေနတဲ့ျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။
အာဏာရအစုိးရအဆက္ဆက္ကေတာ့ ဒီျပႆနာကို ဆူပူမႈျပႆနာ၊ ေသာင္းက်န္းမႈျပႆနာ။ လူမ်ဳိးစြဲ၊ ဝါဒစြဲ၊ ဂုိဏ္း ဂဏစြဲျပႆနာလုိ႔သာ စြပ္စြဲေျပာဆုိခဲ့ၾကတာပါ။ အရင္းစစ္လုိက္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရး၊ တုိင္းရင္းသားအေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးေတြ ကင္းမဲ့ခဲ့လို႔သာ စစ္ခင္းခဲ့ၾကရတာပါ။
“စစ္ဆိုတာ ႏုိင္ငံေရးရဲ႕အဆက္” လို႔ ဆိုၾကတယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရးျပႆနာရဲ႕ အဆက္ပဲေပါ့ဗ်ာ။
ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရးျပႆနာဆိုတာ ကုိယ့္တုိင္းသူျပည္သား အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေနရတဲ့ျပႆနာဆိုေတာ့ အခ်င္းခ်င္းတန္းတူရည္တူ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေျဖရွင္းလိုက္ၾကမယ္ဆို အသာတၾကည္ၿပီးစီးသြားႏုိင္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာအျဖစ္လည္း မရႈျမင္ဘူး၊ အသိအမွတ္ မျပဳဘူး။ ႏုိင္ငံေရးနည္းအရ တန္းတူရည္တူေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းတာလည္း မလုပ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒီျပႆနာဟာ ဘယ္ေတာ့မွေျပလည္သြားစရာ အေၾကာင္းမျမင္ပါဘူး။ (၆၃) ႏွစ္ပဲ ၾကာခဲ့ၿပီေလ။ ေျပလည္တဲ့အေျဖနဲ႔ မေျဖရွင္းႏုိင္ခဲ့ဘူး မဟုတ္လား။
တျပည္လံုးအတုိင္းအတာနဲ႔ ေျဖရွင္းၾကရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့အေျဖက အခ်င္းခ်င္းတန္းတူရည္တူ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေျဖရွင္းၾကဖုိ႔ပါ။
အဲဒီလိုမဟုတ္ပဲ။ အစိုးရဆိုတာ မိဘပဲဆိုတဲ့သေဘာထားနဲ႔ အေပၚစီးယူထားမယ္။ သေဘာထားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေျပလည္ႏုိင္စရာ မရွိပါဘူး။
အစုိးရနဲ႔အျမင္မတူနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ (ႏုိင္ငံေရးပါတီ/လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း) သားသမီး မဟုတ္ဘူး။
အစုိးရဆိုတာ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး (ေရ၊မီး၊ မင္း၊ ခိုးသူ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူ) တစ္ပါးအပါအဝင္လို႔ နားလည္ထားၾကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မိဘျပည္သူလို႔သာ သံုးစြဲၾကပါတယ္။ အမိတုိင္းျပည္၊ အဖတုိင္းျပည္လို႔သံုးၾကပါတယ္။
အဖအစိုးရ အမိအစုိးရလို႔ သံုးတာ ေျပာတာမၾကားဖူးပါဘူး။
ႏုိင္ငံေရးျပႆနာဆိုတာ၊ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာဆိုတာ၊ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးျပႆနာဆိုတာ မိဘနဲ႔သားသမီးၾကားက ျပႆနာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္တန္းတူရည္တူ ေျဖရွင္းၾကရမယ့္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲ တစ္ဖက္သတ္ ဇြတ္အတင္းသြတ္သြင္းေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။
၁၉၈၈ ကေန ၂၀၁၁ ႏွစ္ဦးပုိင္းအထိ အေျခခံဥပေဒမရွိဘဲနဲ႔ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ေနခဲ့တာ ပဲေလ။
လူမ်ဳိးစံုျပည္သူေတြကေတာ့ သူတို႔အာသာငမ္းငမ္းလိုလားေတာင့္တေနတဲ့ စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဆာင္းက်ဥ္းေပးလာႏုိင္သူ မည္သူ႔ကိုမဆို အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္၊ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကည္ညိဳၾကမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ သံသယမရွိပါနဲ႔။
စစ္မွန္ၿပီးေရရွည္တည္တံ့ ခုိင္ၿမဲတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက တစ္ျပည္လံုး လိုအပ္ေနတာပါ။
ဒီေတာ့ သက္ဆိုင္သူအားလံုးပါဝင္ႏုိင္တဲ့ အခ်င္းခ်င္းတန္းတူရည္တူ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေျဖရွင္းၾကဖုိ႔ပါ။
ဒီလိုေျဖရွင္းႏုိင္မွသာ လူမ်ဳိးစံုျပည္သူအေပါင္းက ေတာင္းဆိုေနတဲ့ စစ္မွန္ၿပီးေရရွည္တည္တ့ံ ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရရွိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ တျခားနည္းလမ္း မရွိပါဘူး။
စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွိမွသာ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ယခုေဆာင္းပါးေရးတဲ့ ၾသဂုတ္လ (၁၇) ရက္ေန႔ သတင္းစာမွာလည္း ေဖၚျပထားပါတယ္။ ေနာက္ရက္မ်ားမွာလည္း ဆက္လက္ေဖၚျပမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေဖၚျပထားတာ ၂ ခုရွိေနပါၿပီ။
- ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ား ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ဗဟုိေကာ္မတီ (၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ ၂၈ ရက္)
- ကခ်င္ျပည္နယ္ ရွမ္းမ်ိဳးႏြယ္စုကုိယ္စားလွယ္မ်ား (၂၀၁၁ ဇူလုိင္လ ၂၄ ရက္)
ကခ်င္ျပည္နယ္က မိမိႏွစ္သက္ယံုၾကည္ရာ ဘာသာေပါင္းစံုကို ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ လူမ်ဳိးစံုျပည္သူေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆိုတာ မေကာင္းဘူးလား။ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ လိုအပ္္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူ။ ရွမ္းျပည္နယ္မွာလည္း လိုအပ္ေနပါတယ္။ ကရင္ျပည္နယ္မွာလည္း လိုအပ္ပါတယ္။ မြန္ျပည္နယ္မွာလည္း လိုအပ္ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္ ဆိုတဲ့ ျပည္နယ္ ၄ ခုမွာပဲ ကြက္ၿပီး လိုအပ္ေနတာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ လံုးဝမဟုတ္ပါဘူ။ တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လံုးမွာ လိုအပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လိုအပ္ေနတဲ့ ကိစၥႀကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
လူမ်ဳိးေပါင္းစံုျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္းနဲ႔အမွ် ေတာင့္တေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အာသာဆႏၵလည္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔တုိင္းျပည္ဟာ လြတ္လပ္ပင္လြတ္လပ္ခဲ့ေသာ္ျငားလည္း ညီၫြတ္မႈၿပိဳကြဲၿပီး၊ ျပည္တြင္း စစ္မီးႀကီးေတာက္ေလာင္ခဲ့ရကာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပ်က္ျပားခဲ့ၾကရတာဟာ ဒီကေန႔အထိပဲ မဟုတ္ပါလား။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ေနာ္တို႔ အဖိုးအဖြားေတြေခတ္မွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေတာင့္တခဲ့ၾကတယ္။ အေဖအေမေတြေခတ္မွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေတာင့္တခဲ့ၾကတယ္။ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ေနာ္တို႔ေခတ္မွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေတာင့္တေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္းဆိုေနရဆဲျဖစ္တယ္။ တုိက္ပြဲဝင္ေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးဟာ ၁၉၄၈ ကေနစတင္ခဲ့တာဆုိတာေတာ့ အခုဆိုရင္ (၆၃) ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္ခဲ့ၿပီ။ (၆၃) ႏွစ္တာ ကာလတစ္ေလွ်ာက္မွာ အုပ္စုိးခဲ့တဲ့အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္ (ဖဆပလ) (အိမ္ေစာင့္) (ပထစ) (ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ) (မဆလ) (နဝတ-နအဖ)စစ္အစုိးရကေန ယေန႔သမၼတ ဦးသိန္းစိန္လက္ထက္ထိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအရသာကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ မခံစားခဲ့ၾကရေသးပါဘူး။ တုိင္းရင္းသားေတြ ေနထိုင္တဲ့ျပည္နယ္ေတြကေတာ့ပိုၿပီး က်ီးလန္႔စားစား၊ အထိတ္ထိတ္အလန႔္လန္႔ေနခဲ့ရတာပါ။ ေနေနရဆဲပါ။
အဲဒီလုိေနခဲ့ရတဲ့ ဘဝေတြ၊ ခါးသီးမႈေတြကို လူမ်ဳိးစံုျပည္သူမ်ားက လံုးဝမလိုေတာ့ပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေရလုိလလို၊ သကာလိုပ်ားလိုခ်ဳိခ်ဳိျမျမခံစားရရွိလိုေနၾကတာပါ။ စစ္မွန္တဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုသာ လိုလားတာပါ။ ခဏပန္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ကြက္ၾကားၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ သတင္းစာထဲက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ယာယီၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာေတြကို မလိုခ်င္ၾကပါဘူး။
စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုသာ လူမ်ဳိးစံုျပည္သူအေပါင္းက လိုလားေတာင့္တေနၾကတာပါ။ ေရေဘး၊ ေလေဘး၊ မုန္တုိင္းေဘး စတဲ့ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ေတြကလည္း ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့အထဲ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ကင္းမဲ့ေနျပန္ ေတာ့က်ေနာ္တို႔ လူမ်ိဳးစံုျပည္သူေတြဘဝဟာ မုန္႔ေလေပြဆင္နင္းသလို ျဖစ္ေနၾကရရွာတာပါ။ အဲဒီလိုဘဝအသိေတြထဲကေန စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အူလိႈက္သည္းလႈိက္လိုလားေနၾကတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အစိုးရအဆက္ဆက္ကလည္း “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” ရခဲ့ၿပီလုိ႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဒီေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ လက္ေတြ႔မွာ တကယ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ျဖတ္သန္းခံစားခဲ့ၾကတဲ့လူမ်ဳိးေပါင္းစံုျပည္သူမ်ားက ဘဝအသိနဲ႔ယွဥ္ၿပီး နားလည္ၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။
အဖြ႔ဲ(၄၀) နဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ စစ္မွန္တဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရခဲ့ေသးဘူးဆို ပကတိျဖစ္ရပ္ မွန္ပဲမဟုတ္ပါလားခင္ဗ်ာ။ ဟိုးယခင္ေခတ္ေတြမွာလည္း လက္နက္နဲ႔ဒီမိုကေရစီလဲတယ္ဆိုတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ လက္နက္ခ်တဲ့ျဖစ္ရပ္ ေတြရွိခဲ့တာပဲေလ။
လဲတဲ့သူေတြသာ လဲသြားၾကတာပါ။ လက္နက္ခ်သူေတြသာခ်သြားၾကပါတယ္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရခဲ့ပါဘူး။
စစ္မွန္ၿပီးေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဘယ္လိုရရွိႏုိင္မလဲ။
ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္လို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပ်က္ျပားရတာပဲ။
ျပည္တြင္းစစ္ ဘာလို႔ျဖစ္သလဲ။
ျပည္တြင္းစစ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးျပႆနာ၊ တိုင္းရင္းသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ျပႆနာနဲ႔ ဒီမိုကေရစီျပႆနာတို႔နဲ႔ တုိက္႐ုိက္ဆက္စပ္ေနတဲ့ျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။
အာဏာရအစုိးရအဆက္ဆက္ကေတာ့ ဒီျပႆနာကို ဆူပူမႈျပႆနာ၊ ေသာင္းက်န္းမႈျပႆနာ။ လူမ်ဳိးစြဲ၊ ဝါဒစြဲ၊ ဂုိဏ္း ဂဏစြဲျပႆနာလုိ႔သာ စြပ္စြဲေျပာဆုိခဲ့ၾကတာပါ။ အရင္းစစ္လုိက္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရး၊ တုိင္းရင္းသားအေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးေတြ ကင္းမဲ့ခဲ့လို႔သာ စစ္ခင္းခဲ့ၾကရတာပါ။
“စစ္ဆိုတာ ႏုိင္ငံေရးရဲ႕အဆက္” လို႔ ဆိုၾကတယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရးျပႆနာရဲ႕ အဆက္ပဲေပါ့ဗ်ာ။
ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရးျပႆနာဆိုတာ ကုိယ့္တုိင္းသူျပည္သား အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေနရတဲ့ျပႆနာဆိုေတာ့ အခ်င္းခ်င္းတန္းတူရည္တူ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေျဖရွင္းလိုက္ၾကမယ္ဆို အသာတၾကည္ၿပီးစီးသြားႏုိင္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာအျဖစ္လည္း မရႈျမင္ဘူး၊ အသိအမွတ္ မျပဳဘူး။ ႏုိင္ငံေရးနည္းအရ တန္းတူရည္တူေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းတာလည္း မလုပ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒီျပႆနာဟာ ဘယ္ေတာ့မွေျပလည္သြားစရာ အေၾကာင္းမျမင္ပါဘူး။ (၆၃) ႏွစ္ပဲ ၾကာခဲ့ၿပီေလ။ ေျပလည္တဲ့အေျဖနဲ႔ မေျဖရွင္းႏုိင္ခဲ့ဘူး မဟုတ္လား။
တျပည္လံုးအတုိင္းအတာနဲ႔ ေျဖရွင္းၾကရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့အေျဖက အခ်င္းခ်င္းတန္းတူရည္တူ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေျဖရွင္းၾကဖုိ႔ပါ။
အဲဒီလိုမဟုတ္ပဲ။ အစိုးရဆိုတာ မိဘပဲဆိုတဲ့သေဘာထားနဲ႔ အေပၚစီးယူထားမယ္။ သေဘာထားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေျပလည္ႏုိင္စရာ မရွိပါဘူး။
အစုိးရနဲ႔အျမင္မတူနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ (ႏုိင္ငံေရးပါတီ/လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း) သားသမီး မဟုတ္ဘူး။
အစုိးရဆိုတာ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး (ေရ၊မီး၊ မင္း၊ ခိုးသူ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူ) တစ္ပါးအပါအဝင္လို႔ နားလည္ထားၾကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မိဘျပည္သူလို႔သာ သံုးစြဲၾကပါတယ္။ အမိတုိင္းျပည္၊ အဖတုိင္းျပည္လို႔သံုးၾကပါတယ္။
အဖအစိုးရ အမိအစုိးရလို႔ သံုးတာ ေျပာတာမၾကားဖူးပါဘူး။
ႏုိင္ငံေရးျပႆနာဆိုတာ၊ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာဆိုတာ၊ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးျပႆနာဆိုတာ မိဘနဲ႔သားသမီးၾကားက ျပႆနာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္တန္းတူရည္တူ ေျဖရွင္းၾကရမယ့္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲ တစ္ဖက္သတ္ ဇြတ္အတင္းသြတ္သြင္းေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။
၁၉၈၈ ကေန ၂၀၁၁ ႏွစ္ဦးပုိင္းအထိ အေျခခံဥပေဒမရွိဘဲနဲ႔ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ေနခဲ့တာ ပဲေလ။
လူမ်ဳိးစံုျပည္သူေတြကေတာ့ သူတို႔အာသာငမ္းငမ္းလိုလားေတာင့္တေနတဲ့ စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဆာင္းက်ဥ္းေပးလာႏုိင္သူ မည္သူ႔ကိုမဆို အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္၊ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကည္ညိဳၾကမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ သံသယမရွိပါနဲ႔။
စစ္မွန္ၿပီးေရရွည္တည္တံ့ ခုိင္ၿမဲတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက တစ္ျပည္လံုး လိုအပ္ေနတာပါ။
ဒီေတာ့ သက္ဆိုင္သူအားလံုးပါဝင္ႏုိင္တဲ့ အခ်င္းခ်င္းတန္းတူရည္တူ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေျဖရွင္းၾကဖုိ႔ပါ။
ဒီလိုေျဖရွင္းႏုိင္မွသာ လူမ်ဳိးစံုျပည္သူအေပါင္းက ေတာင္းဆိုေနတဲ့ စစ္မွန္ၿပီးေရရွည္တည္တ့ံ ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရရွိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ တျခားနည္းလမ္း မရွိပါဘူး။
စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွိမွသာ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
Posted in: ျမန္မာသတင္းမ်ား
0 comments:
Post a Comment